Η διαφωνία του Κόρακα με τον Τεισία
Η τέχνη της ρητορικής
Ο Τεισίας ήταν μαθητής του φημισμένου εξίσου ρητοροδιδάσκαλου και πολιτικού Κόρακα, που είχε διακριθεί τον πέμπτο αιώνα στις Συρακούσες, ως έξοχος δικανικός ρήτορας. Χαρακτηριστική της ρητορικής δεινότητας των δύο ρητόρων, μαθητού και δάσκαλου ήταν η εξής ιστορία, που διηγούνταν στις Συρακούσες:
Όταν ο Τεισίας ήταν νεαρός ακόμη, επισκέφθηκε τον Κόρακα και του ζήτησε να του μάθει την τέχνη της ρητορικής. Όμως επειδή ακόμη κι αν πουλούσε όλη του την περιουσία δεν θα έφτανε να πληρώσει ούτε τα μισά δίδακτρα συμφώνησαν ότι θα τον πλήρωνε, όμως, μόνο αν τον έκανε καλό ρήτορα και κέρδιζε την πρώτη του δίκη στο δικαστήριο.
Ο Κόρακας δέχτηκε. Ο Τεισίας έγινε, μετά τετραετή διδασκαλία, εξαίρετος πράγματι ρήτορας, αλλά δεν ανελάμβανε να συνηγορήσει σε δικαστήριο, για να αποφύγει την πληρωμή. Ο Κόρακας αναγκάστηκε να καταγγείλει το μαθητή του στα δικαστήρια. Πολύς κόσμος συγκεντρώθηκε τότε σ’ αυτή τη δίκη, για να παρακολουθήσει τη μονομαχία ανάμεσα σε δάσκαλο και σε μαθητή.

Όταν αυτοπαρατηρούμε τον εαυτό μας ……, ένα από τα πρώτα πράγματα που συνειδητοποιούμε είναι ότι οι σκέψεις που κάνουμε, επηρεάζουν τα συναισθήματα μας και την συμπεριφορά μας, και φυσικά την ζωή μας .
Κάποτε κλήθηκε ο Ιπποκράτης στα Άβδηρα να εξετάσει για τρέλα τον Δημόκριτο, διότι υπήρχαν παράπονα για αυτόν ότι δεν φέρεται φυσιολογικά, και ότι γελάει με παράξενο τρόπο, κάθε φορά που αντίκριζε ανθρώπους. Ακολουθεί μέρος της «εξέτασης».
Είκοσι χρόνια από τώρα θα είσαι πιο απογοητευμένος για τα πράγματα που δεν έκανες παρά για τα πράγματα που έκανες. Γι’ αυτό, λύσε τους κάβους. Σαλπάρισε μακριά από το σίγουρο λιμάνι. Εξερεύνησε, ονειρέψου, ανακάλυψε.
Το συναίσθημα είναι μια σύνθετη υποκειμενική συνειδητή εμπειρία. Είναι ο συνδυασμός νοητικών καταστάσεων, ψυχοσωματικών εκφράσεων και βιολογικών αντιδράσεων του σώματος. Είναι αυτό που ένας άνθρωπος «αισθάνεται», όχι ως απλή αίσθηση αλλά ως κάτι βαθύ, εσωτερικό, που επιδρά στο σώμα (πχ. καρδιακός ρυθμός) και την «ψυχή» του και σχεδόν πάντα εκφράζεται (στο πρόσωπο, στη φωνή, στη στάση του σώματος) και είναι παρατηρήσιμο από τους άλλους.
Του Γιάννη Αραχωβίτη (SuccessMentor)
Καλώς ήρθατε στο μαγικό κόσμο της θετικής σκέψης.. Ένα κόσμο γεμάτο μικρά και μεγάλα θαύματα, όπου εμείς οι ίδιοι κατορθώνουμε να τα φέρουμε στη ζωή μας και να την αλλάξουμε ριζικά!!!
Ποσό εύκολα παίρνουμε τη ζωή για δεδομένη και πόσα γεγονότα και καταστάσεις τα θεωρούμε δεδομένα τόσο που έχουμε ξεχάσει ότι υπάρχουν. Όταν λέω ζωή εννοώ κάθε μικρό και μεγάλο κομμάτι της. Από το ότι αναπνέουμε -που δεν είναι δεδομένο- μέχρι το ότι προσπαθούμε να ελέγξουμε την πορεία της -πόσο αστείο- αποδεικνύεται ότι είναι κομμάτι της ύπαρξης μας η στάση αυτή. Σίγουρα η καθημερινότητα μας θα ήταν πιο χαρούμενη, ουσιαστικότερη και πιο γεμάτη αν δεν παίρναμε τίποτα σαν δεδομένο και διαθέταμε περισσότερη επίγνωση.
Θάρρος σημαίνει να κάνεις ένα βήμα μπροστά σε μια δύσκολη φάση χωρίς να υπάρχει λύση στο νου, αλλά να υπάρχει το αίσθημα ότι η νίκη είναι μπροστά. Πηγαίνεις με άδεια χέρια, αλλά γνωρίζεις ότι τα χέρια του Θεού είναι απλωμένα για να σε τραβήξουν.
Του Γιάννη Αραχωβίτης –SuccessMentor
Μία απλή ερώτηση μπορεί να αλλάξει τη ζωή σου
Η κάμπια που δεν έγινε ποτέ πεταλούδα
Τους έχετε συναντήσει: είναι εκείνοι, που ακόμη και μπροστά στις μεγαλύτερες αντιξοότητες και στα πιο δυσεπίλυτα προβλήματα, διατηρούν ακέραιη την αισιοδοξία και την χαρά της ζωής, και νοιώθουν πάντα αληθινά ευτυχισμένοι.
Το παιδί κοιτούσε τη γιαγιά του που έγραφε ένα γράμμα. Κάποια στιγμή τη ρώτησε:
Μία πρωτότυπη έρευνα της εφημερίδας Washington Post κι ένα κοινωνιολογικό πείραμα για το γούστο, την αντίληψη και τις προτεραιότητες των ανθρώπων έγινε στο μετρό της Ουάσιγκτον.
Όταν οι Έλληνες θέλουν και προσπαθήσουν μπορούν και διακρίνονται παντού. Όρεξη, δουλειά, φαντασία, ταλέντο, σύστημα, οργάνωση και άλλα χαρακτηριστικά μπορούν να φέρουν τον καθένα στην κορυφή. Θέλει απόφαση, πίστη, δέσμευση για ποιότητα και άλλα..αλλά στο τέλος αξίζει ..(το παρακάτω δεν το βάζω για διαφήμιση, ούτε καν γνωρίζω τα ξενοδοχεία)
"Tην εποχή των παγετώνων πολλά ζώα πέθαιναν από το κρύο. Οι σκαντζόχοιροι συνειδητοποιώντας την κατάσταση, αποφάσισαν να ενωθούν. Έτσι θα έβρισκαν καταφύγιο και θα προστάτευαν ο ένας τον άλλο.
"Ποτέ δεν θα μάθουμε το πόσο καλό μπορεί να κάνει ένα απλό χαμόγελο!!" ~ Μητέρα Τερέζα
Αν κάνεις παρέα με κοράκια, μην παραξενευτείς αν συνέχεια μπροστά σου βλέπεις ψοφίμια! (Περσική παροιμία)
του Γιάννη Αραχωβίτη



