Γράφτηκε στις .

Οι ψυχολογικές αντιδράσεις στα γεγονότα της καθημερινής ζωής

reactionΣτην ανάρτηση με θέμα …Ο νόμος της έλξης και της απώθησης ,και τα σενάρια του νου >>…είχα αναφέρει ότι ,     η ποιότητα των σκέψεων και των συναισθημάτων μας, έλκουν στη ζωή μας ανάλογης ποιότητας γεγονότα και πράγματα.

Οι σκέψεις μας και τα συναισθήματα μας καταλήγουν να ….γίνονται πράξεις ,και συνήθειες…και είναι τελικά, οι μηχανικές αντιδράσεις μας  μπροστά στις χιλιάδες εντυπώσεις της καθημερινής μας ζωής.

Οι αντιδράσεις  μας στα γεγονότα ,οι οποίες είναι και  το αποτέλεσμα από τις σκέψεις ,πεποιθήσεις και τα συναισθήματα μας ……αυτές είναι που δημιουργούν  και παγιώνουν  στο μεγαλύτερο  βαθμό, την επόμενη στιγμή στη ζωή μας, και παράλληλα έλκουν  ή απωθούν  πράγματα και συμβάντα στην καθημερινότητα μας .

Αυτό που είμαστε ,αυτό και  κάνουμε ….το δένδρο γνωρίζετε από τους καρπούς του ,και ο άνθρωπος από τα έργα του.>>

Αυτό συμβαίνει διότι, σε μια ανθρώπινη αντίδραση μπροστά σε ένα γεγονός, και ανάλογα με την ένταση του, θα υπάρχει και  η ανάλογη  διανοητική ή συναισθηματική φόρτιση , πολλές φορές μάλιστα πολύ δυναμική .

Τροποποιώντας την αντίδραση μας μέσα από την κατανόηση, και στο βαθμό που επιτυγχάνουμε μια τέτοια αλλαγή ,ανάλογη θα είναι και η πραγματικότητα που θα έλκουμε στην ζωή μας .

Παράδειγμα ………

Αν διαφωνήσουμε ή θυμώσουμε  με κάποιον , σίγουρα εκεί υπάρχει έντονη συναισθηματική φόρτιση,  ακόμα περισσότερο αν  και μετά από την διαφωνία συνεχίσουμε να κατηγορούμε ,να κρίνουμε ,να βρίζουμε ,και να μας φταίει  όλος ο κόσμος , ……

Ακριβώς εκεί!……… σε αυτήν την αντίδραση,  υπάρχει πολύ συναισθηματική ενέργεια, η οποία χάνετε από τον ψυχισμό  μας  , αλλά η  οποία τελικά καταλήγει να  διαμορφώνει την που μόλις εκδηλώνουμε, αλλά επίσης αυτήν που   κατηγορούμε και έντονα καταδικάζουμε.

Έτσι ισχυροποιούμε και δημιουργούμε αυτή την πραγματικότητα στην ζωή μας αντί να την αποδυναμώνουμε .

Αν όμως παρατηρήσουμε αυτή την αντίδραση, και την κατανοήσουμε , είναι σαφές ότι την επόμενη φορά, η αντίδραση μας δεν θα είναι ίδια …..σίγουρα δεν θα υπάρχει στον ίδιο βαθμό η κατανάλωση διανοητικής και συναισθηματικής ενέργειας, και η συνέχιση αυτής της συμπεριφοράς θα εξασθενεί .

Η δε πραγματικότητα την οποία θα δημιουργούσαμε και θα ενισχύαμε, θα εξασθενεί και θα απομακρύνεται από την ζωή μας .
Και θα ελκύουμε πλέον άλλες συνθήκες και γεγονότα , ανάλογες της νέας υπαρξιακής μας κατάστασης

Η ανθρώπινη αντίδραση  σαν ενέργεια και ανάλογα με την ποιότητα της ,ή την δόνηση της , συνδέεται ,τροφοδοτεί ,και συνεργάζεται με ανάλογες και συναφείς ενεργειακές συχνότητες .

Είναι ξεκάθαρο ότι η αντίδραση μας είναι αυτό που είμαστε ,και αυτό έλκει προς εμάς, δηλαδή  κόσμους ,γεγονότα και πραγματικότητες αντίστοιχες του ψυχολογικού επιπέδου μας .

Το ίδιο συμβαίνει αν κάτι μας προκαλέσει φόβο ,ή θυμό ,ή ζήλεια , ή απληστία, πάντα θα υπάρχει διαρροή ενέργειας που θα θρέφει την αντίστοιχη συγγενή πραγματικότητα,και θα την έλκει στην ζωή μας .

Εκτός   όμως από το να ελκύουμε γεγονότα και καταστάσεις με τις πράξεις μας  στην καθημερινή  μας ζωή , μπορούμε να ελκύουμε με την  μας και εσωτερική γνώση.

Υπάρχει μια πολύ -πολύ ενδιαφέρουσα άσκηση και η οποία είναι ……………………Να βλέπουμε την καθημερινότητα μας σαν μια  καλή ευκαιρία να αυτόγνωριστούμε και να αυτόαποκαλυφθούμε .

Σε οτιδήποτε κάνουμε στην καθημερινότητα μας, στην δουλειά μας ,στο σπίτι μας, όταν μιλάμε με φίλους , με συγγενείς , όταν κοιτάζουμε τις βιτρίνες , όταν ακούμε μουσική, όταν τρώμε, όταν βλέπουμε έναν αγώνα ποδοσφαίρου, είναι πολύ ενδιαφέρον …….να ανιχνεύουμε το συναίσθημα μας.

Πως αντιδράμε μπροστά σε όλα αυτά, στο κάθε ένα γεγονός  ξεχωριστά ,τι συναίσθημα έχομε?

Δεν θα μας νοιάζει γιατί έχομε αυτό το συναίσθημα και όχι κάποιο άλλο συναίσθημα, αυτό που μας ενδιαφέρει είναι ..

Να δούμε και να βιώσουμε το συναίσθημα, σαν κατάσταση ψυχολογική, απέναντι σε ένα εξωτερικό γεγονός . Χωρίς να το σχολιάζουμε η να το κρίνουμε................. μόνο να γινόμαστε συνειδητοί από αυτό .!!!

Σαν να βλέπουμε τα γεγονότα, τα πρόσωπα ,τα πράγματα σαν καινούρια ….σαν να συμβαίνουν για πρώτη φορά, και θέλουμε να τα ξαναγνωρίσουμε από μια άλλη όμως οπτική .

Το βασικό είναι να έχουμε την προσοχή μας μέσα στο σώμα μας, και να παρατηρούμε τη θα αναβλύσει σαν συναίσθημα μπροστά σε ένα οποιοδήποτε γεγονός .

Αυτό είναι επίσης το  να ζούμε τη στιγμή ……αυτό σημαίνει να βιώνουμε την εμπειρία …….
Την εμπειρία και την στιγμή μπορούμε να την βιώσουμε μόνο όταν είμαστε παρόντες …μέσα στο σώμα μας …..

Αν όχι, τότε δεν βιώνουμε την εμπειρία ….τότε απλά μια πτυχή του εαυτού μας ζει ένα γεγονός με τον μηχανικό, και συνηθισμένο τρόπο .

Φυσικά μην απογοητευτούμε αν αρχικά αποτύχουμε  ,διότι πρέπει να πούμε ότι θα ήταν επιτυχία αν μπορούσαμε να παρατηρούμε  τα συναισθήματα μας πάνω από1 η  2 λεπτά.[αρχικά ]

Είναι….. εκπληκτική η στιγμή , και μεγαλειώδης,  όταν θα συνειδητοποιήσουμε  ότι το συναίσθημα το οποίο νομίζαμε  αρχικά ότι ήμασταν…..  εμείς ,      τελικά είναι μια ενέργεια , η οποία αναβλύζει μηχανικά σαν αντίδραση μπροστά σε ένα γεγονός.

Εκεί υπάρχει η απάντηση στο ερώτημα  ….- αν δεν είμαι το σώμα μου, οι σκέψεις μου, και τα συναισθήματα μου ,τότε ποιος είμαι ?

Και δεν είναι μια διανοητική φλυαρία ,αλλά μια  βιωμένη και πρακτική  εμπειρία, που μπορεί μεν να κρατήσει αρχικά λίγο …… αλλά ήδη είναι εκεί !

Η ουσιαστική τροποποίηση της αντίδρασης δεν είναι αποτέλεσμα διανοητικής ανάλυσης, αλλά αποτέλεσμα καθαρής συνειδητοποίησης και κατανόησης, μέσα από την αυτό ανακάλυψη.

Αυτή η συνειδητοποίηση προκαλεί μια σειρά από αλλαγές στην αντίληψη μας .

Ο εσωτερικός εαυτός είναι αυτός που μπορεί να διαχειριστεί της ενέργειες μας με το πιο κατάλληλο τρόπο,  και ανάλογα να τροποποιηθεί η αντίδραση μας και η συμπεριφορά μας.

Ο εσωτερικός εαυτός ..είμαστε πάλι  εμείς ,αλλά σε μια ανώτερη οκτάβα ,σε ένα υψηλότερο επίπεδο αντίληψης.

Η εσωτερική συμπεριφορά μας, και το πάθος μας για γνώση του εαυτού μας,     έλκει τον εσωτερικό εαυτό μας , ο οποίος χωρίς δισταγμό, και χωρίς λόγια μας δίνει να καταλάβουμε με ένα τελείως καινούριο και διαφορετικό τρόπο .
Με την κατανόηση.     

Η αλλαγή στην αντίληψη μας , αλλάζει ακαριαία την πραγματικότητα μας …

Φραντς Χαρτμαν