Ο καλός και ο κακός

Πώς να ξεπερνάς τους φόβους σου.

Συνήθως ξεπερνάμε κάποιον φόβο μας όταν γνωρίζουμε με ακρίβεια τι είναι και πώς τον αποκτήσαμε.

Ο φόβος είναι μια χημική αντίδραση που συμβαίνει στο σώμα μας και έχει πρωτίστως ως στόχο την προστασία μας. Συνεπώς ο φόβος έχει και τα καλά του.

Ο καλός φόβος μας αποτρέπει από το να αναλάβουμε υπερβολικά επικίνδυνες αποστολές. Έτσι προφυλασσόμαστε πραγματικούς κινδύνους (φυσικούς, επιχειρηματικούς, οικονομικούς, κοινωνικούς κ.λ.π.).

Συνεπώς αυτό το είδος του φόβου είναι χρήσιμο, απαραίτητο και σαφώς καλό είναι να το διαθέτουμε.

Αλλά, ως συνήθως, υπάρχει και η άλλη πλευρά. Ο κακός φόβος. Αυτός που μάς σταματάει από το να δοκιμάσουμε νέα πράγματα, που μάς παραλύει μπροστά στο άγνωστο, που δεν μας αφήνει να ανοίξουμε τα φτερά μας. Και στις δύο περιπτώσεις η χημική αντίE4ραση στο σώμα μας είναι η ίδια και ίδιος είναι και ο σκοπός της. Να μας προστατεύσει. Στη ζωή όμως το να κάνουμε συνεχώς τα ίδια, να κλεινόμαστε κατά το κοινώς στο καβούκι μας και να μη ξεμυτίζουμε με τίποτα, σπανίως ως ποτέ, δεν μας οδηγεί στην απαραίτητη εξέλιξη και βελτίωση. Το να παραμένουμε συνεχώς ταμπουρωμένοι μέσα στη ζώνη ασφαλείας μας είναι μια λάθος στρατηγική όταν επιθυμούμε να πετύχουμε κάποια πράγματα στη ζωή.

Για αυτό είναι χρήσιμο και αξίζει να μάθουμε πώς να ξεπερνάμε αυτόν το μη παραγωγικό φόβο. Αυτός ο φόβος είναι αποτέλεσμα της δημιουργικότητας του μυαλού μας όταν δουλεύει όμως προς λάθος κατεύθυνση. Ο φόβος είναι κατασκεύασμα του μυαλού μας, που σκέφτεται συνεχώς τα αρνητικά και τι μπορεί να πάει στραβά, που διογκώνει τις πιθανότητες να προκύψουν τα ανεπιθύμητο σενάρια. Στην πραγματικότητα «νοιώθει» τις επιπτώσεις πριν ακόμα συμβούν. Αγχώνεται, πανικοβάλλεται, χάνει τον ύπνο του. Αυτό είναι αρκετό για να μας ακινητοποιήσει και να παραμείνουμε στα ίδια, τα οικεία και τα συνηθισμένα παρόλο που δεν περνάμε καλά. Το πιο κάτω παράδειγμα που όλοι μας γνωρίζουμε απεικονίζει με ακρίβεια μια τέτοια περίπτωση.

Ενώ κάποιος βρίσκεται σε μια σχέση που δεν είναι ευχαριστημένος και δεν τον εκφράζει παραμένει σε αυτή γιατί φοβάται μήπως και δεν βρει καλύτερο ταίρι ή μείνει για αρκετό καιρό μόνος του. Προτιμούμε να μένουμε σε ένα «βρώμικο» λιμάνι παρά να διασχίσουμε τη θάλασσα για να ανακαλύψουμε νέα εδάφη.

Γιατί; Επειδή φοβόμαστε την αλλαγή, το άγνωστο, την αποτυχία. Φοβόμαστε να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό και οι ιστορίες που πλάθουμε με το μυαλό μας μάς συμβουλεύουν να «κάτσουμε στα αυγά μας».

Τα καλά νέα είναι ότι αν αντιληφθούμε τα παιγνίδια που μας παίζει το μυαλό μας, ότι όλα είναι μια ιστορία πλασμένη από τη φαντασία μας, τότε είναι ευκολότερο να την σβήσουμε (την ιστορία) και να ξεκινήσουμε βήματα προς τα εμπρός.

Και αυτό είναι κάτι που ο καθένας μας θα πρέπει να κάνει. Να ξεχωρίζουμε τους «καλούς» από τους «κακούς» φόβους. Να μην αφήνουμε τις φοβίες μας να μάς κρατούν συναισθηματικά αιχμάλωτους και σωματικά ακινητοποιημένους για πάντα. Να μην αφήνουμε τα κατά φαντασία εμπόδια να μάς φράζουν το δρόμο μας. Να χαλιναγωγούμε τις αδυναμίες του μυαλού μας και να διαβάζουμε τα άσχημα παιγνίδια που μάς παίζει. Ο πρωταρχικός σκοπός του μυαλού μας είναι η ασφάλειά μας. Σε κάποιες περιπτώσεις αυτό είναι χρήσιμο. Σε πολλές άλλες όμως είναι καταστρεπτικό και καταδικαστικό.