Τα «ελαττώματά» μας

Ένα δεκάχρονο αγόρι αποφάσισε να μάθει τζούντο (Γιαπωνέζικη πολεμική τέχνη), παρά το γεγονός ότι είχε χάσει το χέρι του σε ένα καταστροφικό αυτοκινητιστικό ατύχημα.

Το μικρό αγόρι άρχισε τα μαθήματα με έναν ηλικιωμένο σοφό δάσκαλο του αθλήματος. Το αγόρι τα πήγαινε αρκετά καλά, για αυτό και δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί μετά από τρεις μήνες εξάσκηση, ο δάσκαλός του το είχε μάθει μόνο μία κίνηση.

«Σενσάι (δάσκαλε)» ρώτησε ο μικρός το δάσκαλο «δεν είναι καιρός να μάθω και κάτι άλλο, κάποιες άλλες κινήσεις;»

«Αυτή είναι η κίνηση που πρέπει να μάθεις. Οι άλλες δεν θα σου χρειαστούν», απάντησε ο δάσκαλος, αποφεύγοντας να δώσει συνέχεια στη συζήτηση.

Ο μικρός δεν κατάλαβε, αλλά από σεβασμό συνέχισε να κάνει ότι του έλεγε ο δάσκαλός του. Μερικούς μήνες αργότερα ένα μεγάλο τουρνουά γινόταν στην χώρα. Ο μικρός, με χιλιάδες άλλα παιδιά, θέλησε να λάβει μέρος για την εμπειρία. Ο δάσκαλος δεν τον απέτρεψε. Προς έκπληξη των θεατών ο μικρός κέρδισε εύκολα τους δύο πρώτους αγώνες που έδωσε. Ο τρίτος αγώνας ήταν πιο δύσκολος, αλλά μετά από λίγη ώρα, σε μια στιγμή αδράνειας του αντιπάλου του, ο μικρός κατάφερε να τον καταβάλλει, εφαρμόζοντας επιδέξια την μοναδική κίνηση που ήξερε. Απορώντας και ο ίδιος με τις επιτυχίες του έφτασε χωρίς να το περιμένει στον τελικό.

Εδώ τα πράγματα ήταν εξαιρετικά δύσκολα. Ο αντίπαλος έμπειρος, δυνατός σαν ταύρος και υποψιασμένος. Ο διαιτητής βλέποντας το μικρό αγόρι (με το ένα χέρι), φοβούμενος ότι μπορεί να τραυματιστεί σοβαρά, θέλησε να διακόψει τον αγώνα. « Όχι» είπε με ηρεμία ο σοφός δάσκαλος. «Συνέχισε τον αγώνα!»

Μετά από λίγα λεπτά ο μεγάλος αντίπαλος έκανε ένα κρίσιμο λάθος. Αυτή ήταν η ευκαιρία που χρειαζόταν ο μικρός. Έδρασε αστραπιαία ρίχνοντας στο έδαφος τον κατά πολύ δυνατότερό του αντίπαλο, κερδίζοντας έτσι την υψηλότερη θέση στο βάθρο των αγώνων. Ήταν πρωταθλητής.

Στο δρόμο για το σπίτι ο μικρός βρήκε το κουράγιο να ρωτήσει το δάσκαλό του. «Μα πώς τα κατάφερα; Μια μόνο κίνηση ήξερα…»

«Κέρδισες για δύο λόγους», απάντησε ο δάσκαλος. «Πρώτον, είχες σχεδόν τελειοποιήσει την συγκεκριμένη κίνηση που είναι μία από τις πιο δύσκολες στο Τζούντο. Και δεύτερον, ο μοναδικός τρόπος αντιμετώπισής της είναι να σε γραπώσει ο αντίπαλος από το αριστερό σου χέρι.»

Η μεγαλύτερη αδυναμία του μικρού ήρωα έγινε καταλύτης και αποφασιστικός παράγοντας στην επιτυχία του.

Μερικές φορές νοιώθουμε ότι κάτι μας λείπει, ότι δεν είμαστε αρκετοί και συνεχώς κατηγορούμε την αδυναμία μας. Δεν μπορώ αυτό, μου λείπει εκείνο, δεν έχω τα μέσα και κατηγορούμε τη μοίρα μας.

Όμως οι αδυναμίες μας μπορούν να μετατραπούν κάποια μέρα σε πλεονέκτημά μας. Ο καθένας μας είναι μοναδικός και ευλογημένος. Για αυτό μην «κολλάς» στο τι δεν έχεις. Ζήσε μια ζωή γεμάτη και χρησιμοποίησε ότι διαθέτεις στο μέγιστο βαθμό.

Να έχεις μια υπέροχη μέρα γεμάτη αισιοδοξία και πίστη στον εαυτό σου.