Τι σε κρατάει «κολλημένο»;

Είναι η υποβόσκουσα και υποσυνείδητη «πίστη», ότι δεν είμαστε αρκετοί, ότι δεν έχουμε τα αναγκαία, ότι κάτι μας λείπει και ότι κάτι θα πάει στραβά. Είναι ότι υποθέτουμε ότι χρειαζόμαστε περισσότερα, από χρήματα, χρόνο, ενέργεια, ικανότητες, διπλώματα, πληροφορίες κ.λ.π. Χωρίς αυτά, διαβεβαιώνουμε τον εαυτό μας και όλους τους άλλους, ότι είναι αδύνατο να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας, αν αλλάξουμε εργασία, να ξεκινήσουμε κάτι δικό μας, να βρούμε το ταίρι της ζωής μας.

Αυτή η αντίληψη ότι πάντα μας λείπει κάτι για να κάνουμε ο επόμενο βήμα, για να δημιουργήσουμε νέα δεδομένα στη ζωή μας και να ξεκολλήσουμε είναι η πιο συχνή αιτία δυστυχίας και στενοχώριας στο κόσμο σήμερα. Επίσης δημιουργεί δεκάδες ψέματα που λέμε στον εαυτό μας. Ψέματα που μας κάνουν να νοιώθουμε λίγο καλύτερα και να έχουμε λιγότερες τύψεις. Πάντα φταίει κάτι άλλο που δεν έχει έρθει, που το περιμένουμε, που δεν εξαρτάται από μας. Μας κρατάει κολλημένους σε προκάτ δικαιολογίες, μας κάνει συνεχώς να ονειρευόμαστε, αλλά ποτέ να μην ξεκινάμε.

Περιμένουμε πρώτα όλα να γίνουν τέλεια και μετά να ξεκινήσουμε. Αναβάλλουμε συνεχώς την εκστρατεία μας, μιας και οι άνεμοι ποτέ δεν είναι τέλειοι. Και δυστυχώς δεν μπορούμε να θυσιάσουμε την Ιφιγένεια για να εξιλεωθούμε. Ούτε μπαίνουμε στο κόπο να προσαρμόσουμε τα πανιά μας.

Αλλά ο καθένας μας έχει μεγάλες δυνατότητες. Διαθέτει απίστευτο οπλοστάσιο και ενέργεια. Αρκεί να το πιστέψει ότι είναι αρκετός. Αρκεί να ψάξει μέσα του και όχι να περιμένει κάτι από το εξωτερικό ή συμμαχική βοήθεια.

Πάντα έχουμε αυτό που χρειαζόμαστε για αυτή τη στιγμή. Πάντα υπάρχουν μέσα μας τα αναγκαία για τα πρώτα βήματα. Στην πορεία θα βρεθούν και τα υπόλοιπα. Αν βλέπουμε τη ζωή μέσα από τα γυαλιά της αφθονίας, πάντα βρίσκουμε τα κατάλληλα για να συνεχίσουμε το ταξίδι μας. Αντιθέτως, αν θεωρούμε ότι τα πάντα είναι λειψά, τότε μένουμε φοβισμένοι και κολλημένοι. Νοιώθουμε ανεπαρκείς και προτιμούμε την ασφάλεια του λιμανιού από την ανοιχτή θάλασσα. Χανόμαστε προτού καν ξεκινήσουμε, προτού ανοίξουμε πανιά.

Οι άνθρωποι που βλέπουν παντού ελλείψεις, βλέπουν το ποτήρι μισοάδειο.

Οι θετικοί άνθρωποι το βλέπουν μισογεμάτο. Οι άνθρωποι που νοιώθουν ότι είναι συνδεδεμένοι με την πηγή της ζωής, βλέπουν το ποτήρι να ξεχειλίζει. Οι άνθρωποι που ζουν με πληρότητα ξέρουν ότι αυτοί Είναι το ποτήρι και το νερό. Ξέρουν ότι έχουν τα πάντα και ότι μπορούν να βρουν ή να φτιάξουν τα πάντα. Δεν γίνονται δέσμιοι και δούλοι των αυτοπεριοριστικών πεποιθήσεών και εμμονών τους. Χρησιμοποιούν το ποτήρι για να πίνουν από τον ατελείωτο ωκεανό.