«Αφού κερδίσεις τη μάχη, σφίξε το λουρί του κράνους σου»- Γιαπωνέζικο ρητό
Με άλλα λόγια, η μάχη δεν τελειώνει όταν κερδίσεις. Τελειώνει μόνο όταν χαλαρώνεις, όταν χάνεις την πειθαρχεία και τη δέσμευσή σου, όταν σταματάς να προσέχεις και να εστιάζεις.
Αυτό στα Γιαπωνέζικα (στη γλώσσα των πολεμικών τεχνών) λέγεται zanshin : η τέχνη του να ζεις σε εγρήγορση άσχετα αν ο στόχος έχει επιτευχθεί η όχι. Η κατάσταση του να έχεις πλήρη αίσθηση του σώματός σου, το μυαλού σου, των σκέψεών σου και του τι συμβαίνει γύρω σου χωρίς στρεσάρεσαι και να αντιδράς σπασμωδικά. Στην καθημερινότητα είναι η τέχνη του να ζεις με σκοπό και να ανταποκρίνεσαι με σύνεση παρά να παρασύρεσαι και να αντιδράς απερίσκεπτα και να πέφτεις θύμα στo κάθε τι.
Υπάρχουν πολλοί και λόγοι γιατί άρχισα να γυμνάζομαι κάθε πρωί. Εδώ και 5 χρόνια, 5 μέρες τη βδομάδα, ξυπνώ στις 6 και στις 6.30 είμαι στο γήπεδο και τρέχω, γυμνάζομαι. Το ξύπνημα δεν είναι πάντα ευχάριστο αλλά όταν έχεις σοβαρούς λόγους το ξεπερνάς. Και όπως είπα, υπάρχουν πολλοί λόγοι, αλλά θα ήθελα να αναφερθώ σε τρεις και νομίζω ότι είναι αρκετοί για να μου δίνουν κίνητρο.
"Αδύνατον" είναι μία μεγάλη λέξη που τη σκορπίζουν παντού "μικροί" άνθρωποι που βρίσκουν πιο εύκολο να ζουν σε έναν κόσμο όπως τους δόθηκε από το να εξερευνήσουν τη δύναμη που έχουν να τον αλλάξουν.
Πολλές φορές στην ζωή απαιτείται να μιλήσουμε μπροστά σε ολιγομελές ή και πολυάριθμο κοινό.
