Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης
Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης χτές, σήμερα σας αφιερώνω ένα αγαπημένο μου μαθητικό ποίημα, που στη συνέχεια έγινε εμπνευση ζωής. Όμορφη μέρα να έχετε. Γιάννης
Δε θέλω του κισσού το πλάνο ψήλωμα…
Δε θέλω του κισσού το πλάνο ψήλωμα
σε ξένα αναστυλώματα δεμένο.
Ας είμαι ένα καλάμι, ένα χαμόδεντρο.
Μα όσο ανεβαίνω, μόνος ν’ ανεβαίνω.
Δε θέλω του γυαλιού το λαμπροφέγγισμα,
που δείχνεται άστρο με του ήλιου τη χάρη.
Θέλω να δίνω φως από τη φλόγα μου,
κι ας είμαι κι ένα ταπεινό λυχνάρι.
Δε θέλω του κισσού το πλάνο ψήλωμα,
σε ξένα αναστηλώματα δεμένο,
ας είμαι ένα καλάμι, ένα χαμόδεντρο,
μα όσο ανεβαίνω, μα όσο ανεβαίνω, μόνος ν’ ανεβαίνω.
- Γιώργος Δροσίνης
Πρέπει, πραγματικά, να θεωρείται ο πιο άτυχος των ανθρώπων εκείνος που δεν έχει μάθει πως να αντέχει τη δυστυχία.
Όταν οι Έλληνες θέλουν και προσπαθήσουν μπορούν και διακρίνονται παντού. Όρεξη, δουλειά, φαντασία, ταλέντο, σύστημα, οργάνωση και άλλα χαρακτηριστικά μπορούν να φέρουν τον καθένα στην κορυφή. Θέλει απόφαση, πίστη, δέσμευση για ποιότητα και άλλα..αλλά στο τέλος αξίζει ..(το παρακάτω δεν το βάζω για διαφήμιση, ούτε καν γνωρίζω τα ξενοδοχεία)
«Αγαπάω πολύ τον Θεό. Τον λατρεύω. Σε όλα τα παιχνίδια που παίζω είτε είναι μετά το τέλος νικηφόρα, είτε έχουμε χάσει, είτε έχω παίξει καλά, είτε όχι πάντα τον σκέφτομαι και τον ευχαριστώ. Διότι ο Θεός μου έδωσε την ευκαιρία να κάνω αυτό που ήθελα από μικρός. Να παίξω μπάσκετ, να είμαι ευλογημένος που αγωνίζομαι σε τόσο υψηλό επίπεδο και να πληρώνομαι γι' αυτό που κάνω.» 
