Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης
Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης χτές, σήμερα σας αφιερώνω ένα αγαπημένο μου μαθητικό ποίημα, που στη συνέχεια έγινε εμπνευση ζωής. Όμορφη μέρα να έχετε. Γιάννης
Δε θέλω του κισσού το πλάνο ψήλωμα…
Δε θέλω του κισσού το πλάνο ψήλωμα
σε ξένα αναστυλώματα δεμένο.
Ας είμαι ένα καλάμι, ένα χαμόδεντρο.
Μα όσο ανεβαίνω, μόνος ν’ ανεβαίνω.
Δε θέλω του γυαλιού το λαμπροφέγγισμα,
που δείχνεται άστρο με του ήλιου τη χάρη.
Θέλω να δίνω φως από τη φλόγα μου,
κι ας είμαι κι ένα ταπεινό λυχνάρι.
Δε θέλω του κισσού το πλάνο ψήλωμα,
σε ξένα αναστηλώματα δεμένο,
ας είμαι ένα καλάμι, ένα χαμόδεντρο,
μα όσο ανεβαίνω, μα όσο ανεβαίνω, μόνος ν’ ανεβαίνω.
- Γιώργος Δροσίνης
του Γιάννη Α. Αραχωβίτη
«Αγαπάω πολύ τον Θεό. Τον λατρεύω. Σε όλα τα παιχνίδια που παίζω είτε είναι μετά το τέλος νικηφόρα, είτε έχουμε χάσει, είτε έχω παίξει καλά, είτε όχι πάντα τον σκέφτομαι και τον ευχαριστώ. Διότι ο Θεός μου έδωσε την ευκαιρία να κάνω αυτό που ήθελα από μικρός. Να παίξω μπάσκετ, να είμαι ευλογημένος που αγωνίζομαι σε τόσο υψηλό επίπεδο και να πληρώνομαι γι' αυτό που κάνω.» 
