Τι θα ήταν η ζωή χωρίς τη γυναίκα;
ΤΙΠΟΤΑ! Απλούστατα δεν θα υπήρχε. Και δεν το εννοώ μόνο από βιολογικής άποψης αλλά από περισσότερο από άποψη ποιότητας, ομορφιάς και αγάπης.
Βεβαίως, η γυναίκα συνεισφέρει παντού και πάντα.
Και τι θα ήταν ένας άντρας χωρίς τη γυναίκα;
ΤΙΠΟΤΑ! Πάμε μαζί. Χέρι χέρι. Ο ένας συμπληρώνει τον άλλο. Βιολογικά, κοινωνικά, συναισθηματικά κ.λ.π.
Στο όμορφο φύλο λοιπόν ένα τριαντάφυλλο από όλους τους άντρες.
Γυναίκα:
«Γυναίκα» Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα Αλλού σε λέγανε Γιουδήθ, εδώ Μαρία Το φίδι σκίζεται στο βράχο με τη σμέρνα Από παιδί βιαζόμουνα, μα τώρα πάω καλιά μου Μια τσιμινιέρα με όρισε στον κόσμο και σφυρίζει Το χέρι σου, που χάιδεψε τα λιγοστά μαλλιά μου για μια στιγμή αν με λύγισε, σήμερα δεν με ορίζει Βαμμένη. Να σε φέγγει κόκκινο φανάρι Γιομάτη φύκια και ροδάνθη, αμφίβια Μοίρα Καβάλαγες ασέλωτο με δίχως χαλινάρι πρώτη φορά, σε μια σπηλιά, στην Αλταμίρα Σαλτάρει ο γλάρος το δελφίνι να στραβώσει Τι με κοιτάς; Θα σου θυμίσω εγώ που μ’ είδες Στην άμμο πάνω σ’ είχα ανάστροφα ζαβώσει τη νύχτα που θεμέλιωναν τις Πυραμίδες Βαμμένη. Να σε φέγγει φως αρρωστημένο διψάς χρυσάφι. Πάρε, ψάξε, μέτρα Εδώ κοντά σου, χρόνια ασάλευτος να μένω ως να μου γίνεις Μοίρα, Θάνατος και Πέτρα (Από τη συλλογή Τραβέρσο, Άγρα, 1990)
Πηγή : Andro.gr
Με την φωνή του Νίκου Καββαδία
https://www.youtube.com/watch?v=iYZ4gRk3E4k