Σκαντζόχοιροι
"Tην εποχή των παγετώνων πολλά ζώα πέθαιναν από το κρύο. Οι σκαντζόχοιροι συνειδητοποιώντας την κατάσταση, αποφάσισαν να ενωθούν. Έτσι θα έβρισκαν καταφύγιο και θα προστάτευαν ο ένας τον άλλο.
Τα αγκάθια όμως του καθενός πλήγωναν τους διπλανούς τους, και για το λόγο αυτό απομακρύνθηκαν και πάλι ο ένας από τον άλλο. Άρχισαν ξανά να πεθαίνουν από το ψύχος και έτσι ήταν αναγκασμένοι να διαλέξουν: ή να εξαφανιστούν από προσώπου γης ή να αποδεχθούν τα αγκάθια του διπλανού τους. Αποφάσισαν σοφά να μείνουν μαζί.
Έμαθαν να ζουν με τις μικρές πληγές που μπορεί να προκαλέσει μια πολύ στενή σχέση, καθώς το πιο σημαντικό ήταν πια η θερμότητα των άλλων. Και κατάφεραν να επιζήσουν".
Paulo Coelho
«Αγαπάω πολύ τον Θεό. Τον λατρεύω. Σε όλα τα παιχνίδια που παίζω είτε είναι μετά το τέλος νικηφόρα, είτε έχουμε χάσει, είτε έχω παίξει καλά, είτε όχι πάντα τον σκέφτομαι και τον ευχαριστώ. Διότι ο Θεός μου έδωσε την ευκαιρία να κάνω αυτό που ήθελα από μικρός. Να παίξω μπάσκετ, να είμαι ευλογημένος που αγωνίζομαι σε τόσο υψηλό επίπεδο και να πληρώνομαι γι' αυτό που κάνω.» 
Το γέλιο είναι ευφυΐα, όπως και η διαφοροποίηση των καταστάσεων, δείχνει εξυπνάδα και πάνω απ’ όλα δείχνει μια ανέμελη ψυχή. Όποιος ξέρει να γελά, γελά με την ψυχή του και ξέρεις γιατί δεν γελούν όλοι με την ψυχή τους; Γιατί δεν έχουν όλοι ψυχή. Η έλλειψη του γέλιου, είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των ά-ψυχων. Δεν μπορούν να γελάσουν από την καρδιά τους, γιατί στα άψυχα όντα το τσάκρα της καρδιάς, δεν υπάρχει, και το γέλιο είναι υπόθεση καρδιάς. Επίσης είναι γνωστό πως μονάχα ο βλάκας είναι ανίκανος να γελάσει με την καρδιά του.
