Σκαντζόχοιροι
"Tην εποχή των παγετώνων πολλά ζώα πέθαιναν από το κρύο. Οι σκαντζόχοιροι συνειδητοποιώντας την κατάσταση, αποφάσισαν να ενωθούν. Έτσι θα έβρισκαν καταφύγιο και θα προστάτευαν ο ένας τον άλλο.
Τα αγκάθια όμως του καθενός πλήγωναν τους διπλανούς τους, και για το λόγο αυτό απομακρύνθηκαν και πάλι ο ένας από τον άλλο. Άρχισαν ξανά να πεθαίνουν από το ψύχος και έτσι ήταν αναγκασμένοι να διαλέξουν: ή να εξαφανιστούν από προσώπου γης ή να αποδεχθούν τα αγκάθια του διπλανού τους. Αποφάσισαν σοφά να μείνουν μαζί.
Έμαθαν να ζουν με τις μικρές πληγές που μπορεί να προκαλέσει μια πολύ στενή σχέση, καθώς το πιο σημαντικό ήταν πια η θερμότητα των άλλων. Και κατάφεραν να επιζήσουν".
Paulo Coelho
του Γιάννη Αραχωβίτη
Κάπως έτσι λειτουργεί η πίστη: όταν πλέον εμπιστεύεσαι, με κάποιο σχεδόν μαγικό τρόπο, όλα ξεκαθαρίζουν. Αλλά έχουμε παρεξηγήσει τις έννοιες και έχουμε παρερμηνεύσει τις λέξεις που χρησιμοποιούμε αλόγιστα στην καθημερινότητα μας.
«Αγαπάω πολύ τον Θεό. Τον λατρεύω. Σε όλα τα παιχνίδια που παίζω είτε είναι μετά το τέλος νικηφόρα, είτε έχουμε χάσει, είτε έχω παίξει καλά, είτε όχι πάντα τον σκέφτομαι και τον ευχαριστώ. Διότι ο Θεός μου έδωσε την ευκαιρία να κάνω αυτό που ήθελα από μικρός. Να παίξω μπάσκετ, να είμαι ευλογημένος που αγωνίζομαι σε τόσο υψηλό επίπεδο και να πληρώνομαι γι' αυτό που κάνω.» 
