Σκαντζόχοιροι
"Tην εποχή των παγετώνων πολλά ζώα πέθαιναν από το κρύο. Οι σκαντζόχοιροι συνειδητοποιώντας την κατάσταση, αποφάσισαν να ενωθούν. Έτσι θα έβρισκαν καταφύγιο και θα προστάτευαν ο ένας τον άλλο.
Τα αγκάθια όμως του καθενός πλήγωναν τους διπλανούς τους, και για το λόγο αυτό απομακρύνθηκαν και πάλι ο ένας από τον άλλο. Άρχισαν ξανά να πεθαίνουν από το ψύχος και έτσι ήταν αναγκασμένοι να διαλέξουν: ή να εξαφανιστούν από προσώπου γης ή να αποδεχθούν τα αγκάθια του διπλανού τους. Αποφάσισαν σοφά να μείνουν μαζί.
Έμαθαν να ζουν με τις μικρές πληγές που μπορεί να προκαλέσει μια πολύ στενή σχέση, καθώς το πιο σημαντικό ήταν πια η θερμότητα των άλλων. Και κατάφεραν να επιζήσουν".
Paulo Coelho
Χειμώνας 326 π.χ. Νότια του ποταμού Υδραώτη (παραπόταμου του Υδάσπη, οι Έλληνες του Μέγα Αλέξανδρου πολιορκούν το ισχυρό φρούριο των Μαλλών (πιθανότατα σημερινό Multan). Και ενώ έχουν περάσει το εξωτερικό τείχος, ο Αλέξανδρος διαπιστώνει ολιγωρία και καθυστέρηση στην συνέχιση της πολιορκίας με την ταχύτητα και την ορμή που επιθυμεί ο ίδιος. Το να κυριεύσεις μια οχυρή θέση (πόσο μάλλον ένα οργανωμένο φρούριο) είναι πολύ δύσκολη υπόθεση. Ο αμυνόμενος συνήθως έχει το πλεονέκτημα μιας και περιμένει πίσω από το τείχος και από πλεονεκτική θέση.
Ένα μυστικό καλύτερο από το «The Secret»
