Ακόμα μια ευκαιρία στην ζωή!
του Γιάννη Αραχωβίτη
Αγαπητέ φίλε (η), κάθε μέρα ο ήλιος ανατέλλει και με το μαγικό ουράνιο ταξίδι του προκαλεί προβλέψιμες και απρόβλεπτες εκδηλώσεις ζωής που επηρεάζουν τον μικρόκοσμο και τον μακρόκοσμό μας. Είμαστε βέβαιοι ότι κάπου σε αυτόν τον κόσμο ένα λουλούδι θα ανθίσει, ένα φύλο θα αλλάξει χρώμα, ότι το κύμα του ωκεανού θα έρθει και θα αποσυρθεί. Και σε κάποιο άλλο σημείο, η μητέρα Γη αποφασίζει να ανοίξει τα σωθικά της, προκαλώντας ηφαίστεια και σεισμούς, προκαλώντας πρόσκαιρο πόνο και πανικό, ωθώντας τους ανθρώπους να ψάξουν καλύτερες συνθήκες επιβίωσης και να ανέβουν σε νέα, ψηλότερα επίπεδα ύπαρξης.
Σε ατομικό επίπεδο, ο καθένας μας εκτελεί καθημερινά την πρωινή του ρουτίνα (βούρτσισμα δοντιών, πλύσιμο προσώπου, πρωινό γεύμα, καφέ κ.λ.π.) και συνεχίζουμε το υπόλοιπο της μέρας ως συνήθως. Έχουμε την καθημερινή μας ρουτίνα. Αλλά κάπου εκεί συμβαίνουν, μερικές φορές, απρόβλεπτα πράγματα και κατά πόσο θα επηρεάσουν θετικά ή αρνητικά εξαρτάται από το πώς θα τα αντιληφθούμε και πώς ερμηνεύσουμε και πώς θα τα ενσωματώσουμε στην ζωή μας.
Κάθε μέρα βλέπουμε τον ήλιο να ανατέλλει και να σηματοδοτεί ακόμα μία ευκαιρία στην ζωή μας. Και θα πρέπει να αποφασίσουμε στο πώς θέλουμε να χαιρετήσουμε αυτό το δώρο του θεού, την ευκαιρία να ζούμε. Θα δεχτούμε την πρόκληση της μοναδικής αυτής εμπειρίας ή θα υποκύψουμε στον φόβο και στο δράμα που κατακλύζει τις αισθήσεις μας και μας σπρώχνει στην αγκαλιά της αγωνίας και της απόγνωσης;
Θα συνεχίσουμε να βλέπουμε τον κόσμο ως διαφορετικό (εμείς εναντίον αυτών),ξεκομμένοι και εγωιστικά ή θα σμίξουμε σε μια κοινωνία αρμονίας και ειρήνης, βοηθώντας ο ένας τον άλλο, όπου και όπως μπορεί ο καθένας; Θα επιζητούμε τον ανταγωνισμό ή την συνεργασία σε αυτό το μαγικό ταξίδι;
Καταλαβαίνοντας ότι είναι η φυσική ροή των πραγμάτων να αντιμετωπίζουμε περιόδους δυσκολίας και αναταραχής μπορεί να μας βοηθήσει να αντέξουμε στον πόνο και την δυσαρέσκεια. Και τότε είναι που πρέπει να κοιτάμε βαθιά μέσα μας για να βρούμε το θάρρος και τη δύναμη , για να αναγεννηθούμε από τις στάχτες, όπως ο Φοίνιξ, δυνατότεροι, σοφότεροι και ομορφότεροι.
Ζούμε σε περίοδο παρατεταμένης κρίσης στην χώρα μας. Όλοι είμαστε μουδιασμένοι, κανείς δεν ξέρει το αύριο τι θα φέρει. Πολλοί έχουν χάσει την δουλειά τους, άλλοι ξεριζώθηκαν και άλλοι έπεσαν στην κατάθλιψη.
Όμως , «Κανείς καλύτερος δάσκαλος από την ανάγκη», όπως έγραφε ο Ξενοφώντας. Τώρα είναι που πρέπει να μάθουμε από τα λάθη μας και από τα λάθη των άλλων. Τώρα είναι που πρέπει να σπουδάσουμε και να παραδειγματιστούμε από τους σοφότερους και τους καλύτερους. Τώρα, σε εποχής κρίσης, είναι που ο καθένας μας να ψάξει μάσα του να βρει το θάρρος και το μεγαλείο του ανθρώπου.
Σίγουρα κάτι αλλάζει. Και αντί να μείνουμε παθητικοί θα πρέπει να ανταποκριθούμε στα κελεύσματα των καιρών. Δεν μπορούμε ούτε να το αγνοήσουμε , ούτε να εγκαταλειφθούμε στην απόγνωση και την απαισιοδοξία.
Το να είμαστε κριτές των πάντων, θεατές του παραλόγου, Κασσάνδρες της καταστροφής δεν πρόκειται να αλλάξει τα πράγματα. Το να αφήνουμε τον καιρό να περνά, χωρίς κατεύθυνση και δράση, μας κάνει να βουλιάζουμε ακόμα περισσότερο. Το απλώς να διαβάζουμε ή να γράφουμε όμορφα πραγματάκια στο διαδίκτυο, χωρίς να μαθαίνουμε και χωρίς να κρατάμε τίποτα, απλώς κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας, νομίζοντας ότι ασχολούμαστε με κάτι σοβαρό. Με ποιο τρόπο μπορούμε να εμπνεύσουμε ή να εμπνευστούμε, όταν, με το τελείωμα της ανάγνωσης, επιστρέφουμε στα ίδια και τα ίδια. Στα ίδια λόγια και στις ίδιες πράξεις, που μας έφεραν εδώ και μας κρατούν στο σκοτάδι.
Πρέπει να δεσμευτούμε με την συνεχή βελτίωση και την πάλη για ένα καλύτερο αύριο. Να σηκώσουμε τα μανίκια και να ξεκουνηθούμε. Δεν είναι εύκολο και στην κατάσταση που είμαστε, τίποτα δεν είναι. Αλλά με το να μένουμε αδρανείς, το μόνο σίγουρο είναι, ότι μέρα με τη μέρα, τα πράγματα θα γίνονται χειρότερα. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να μένουμε απαθείς και σε ευχολόγια. Χρειάζεται ανάταση ψυχής και ανελέητη δράση. Οι καλές προθέσεις και ι αποφάσεις επί αποφάσεων δεν φτάνουν αν δεν υλοποιούμε τίποτα.
Το να μην έχουμε αρκετά ή να μην μπορούμε είναι θέμα καθημερινών (συνήθως άσκοπων και επαναλαμβανόμενων) συζητήσεων. Όπου σταθείς κι’ όπου βρεθείς τα ίδια θα ακούσεις.
Σπάνια ακούς κάποιον να λέει «Από σήμερα αλλάζω. Από σήμερα βάζω όλη μου την ενέργεια να βελτιώσω την ζωή μου, να φτιάξω τα οικονομικά μου, να ξανακερδίσω το χαμόγελο και την υγεία μου».
Ας βάλουμε προτεραιότητες στην ζωή μας. Τι είναι σημαντικό, τι μετράει, τι θα κυνηγήσω με αποφασιστικότητα. Τι θα εγκαταλείψω, τι θα πετάξω, σε τι θα γυρίσω την πλάτη μου.
Ας έχουμε ένα καθημερινό, εβδομαδιαίο, μηνιαίο πρόγραμμα του τι θα μάθω, του τι θα γίνω και του τι θα κάνω. Ένα πρόγραμμα αυτοβελτίωσης, αναβάθμισης και ανάπτυξης σε όλα τα βασικά σημεία. Ας συγκεντρωθούμε στους στόχους μας και με ακλόνητη πίστη και αστείρευτη ενέργεια να δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό, και ό,τι άλλο χρειάζεται, για να ξεκολλήσουμε και να ξαναμπούμε σε τροχιά προόδου και δημιουργίας.
Ας γεμίσουμε την ζωή μας με πάθος με θάρρος, με ευγνωμοσύνη και σκοπό. Όλοι μπορούμε όταν πραγματικά θέλουμε και κάνουμε αυτά που χρειάζονται. Τίποτα δεν μπορεί να αντισταθεί σε μια ισχυρή θέληση και ασταμάτητη προσπάθεια. Ας κάνουμε την ανατολή της νέας μέρας λαμπερή, αισιόδοξη, παραγωγική. Τον κόσμο που θέλουμε, εμείς μπορούμε να τον φτιάξουμε.
Και αν βρεθήκαμε το σκοτάδι, δεν ωφελεί το ασταμάτητο αυτομαστίγωμα. Μην παραμένουμε σε ενοχές, ντροπές και καταστροφικές αυτοκριτικές. Ας συγχωρέσουμε τους εαυτούς μας και τους άλλους. Ας επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να γιατρευτούν και στις πληγές μας να κλείσουν. Και ας εστιάσουμε, αντ’ αυτού, στην αλλαγή που θέλουμε να δούμε στον κόσμο, στην αλλαγή που θέλουμε να δούμε στην ζωή μας. Μην χάνoυμε την ευκαιρία.
Καλή σου μέρα φίλε (-η).
Διάβασε ακόμα : 5 ευκαιρίες!