Όσα νομίζεις ότι ξέρεις, δεν μπαίνεις στο κόπο να τα μάθεις.

του Γιάννη Αραχωβίτη

Γενικώς παρατηρώ, και είναι στην ανθρώπινη φύση, να νομίζουμε ότι ξέρουμε πολλά, ότι είμαστε ειδικοί στις επιχειρήσεις και βαθυγνώστες της ανθρώπινης ψυχολογίας  και της συμπεριφοράς.

Γενικώς συμπεριφερόμαστε σαν «ξερόλες». Με ένας ύφος που είναι σαν να λέει. « Εγώ δεν χρειάζεται να μάθω, να ακούσω, να κάτσω στο θρανίο».

Όταν όμως, σε κάποιον τέτοιο τύπο, του απευθύνεις μια ερώτηση , για παράδειγμα «Γιατί είσαι άνεργος;”  Ή “γιατί δεν τρως υγιεινά» ‘η «γιατί πιστεύεις στην τάδε φιλοσοφία;” Οι απαντήσεις που θα πάρεις θα είναι αόριστες, θα κατηγορούν διάφορες καταστάσεις, τα επιχειρήματα θα είναι αίολα και αστήριχτα.

Και όταν διπλώσεις την ερώτηση και του πεις «Οκ, αλλά αρκετοί άλλοι φαίνεται να πετυχαίνουν αρκετά πράγματα. Αυτό πως το εξηγείς;”  Τότε πολύ εύκολα και βιαστικά ακούς την απάντηση « Έλα μωρέ αυτοί τα πιάνουν, κλέβουν, ήταν τυχεροί, τους έκατσε η καλή κ.λ.π.»

Φαίνεται να μην περνάει καν από το μυαλό τους ότι ενδεχομένως αυτοί (οι πετυχημένοι) μπορεί να έχουν καθημερινούς στόχους, να έχουν δεξιότητες, να έχουν επενδύσει στον εαυτό τους μαθαίνοντας από άλλους που ήξεραν, ότι συνεχώς προσπαθούν για το καλύτερο και ότι συνεχώς παραμένουν ενεργοί μαθητές στην ζωή. Ο σύγχρονος άνθρωπος, περισσότερο από ποτέ, πρέπει να επενδύει στις γνώσεις τους, στις ικανότητές του, στο πως μπορεί να πετύχει περισσότερα, καλύτερα, ευκολότερα, φτηνότερα και γρηγορότερα αποτελέσματα (προϊόντα/ υπηρεσίες προς τους άλλους) στην ζωή του.

Οι αγορές αλλάζουν με τρομακτικό ρυθμό. Όποιος νομίζει ότι ξέρει γελιέται. Χρειαζόμαστε συνεχή αναβάθμιση. Όποιος το παίζει ξερόλας θα πληρώσει το τίμημα του εγωισμού του ξανά και ξανά. Με τέτοια μυαλά και νοοτροπία κανείς δεν μπορεί να σταθεί , πόσο μάλιστα να προοδεύσει στο σύγχρονο κοινωνικοοικονομικό πλαίσιο. Η εκπαίδευση στην στα χρόνια μας (έγινε)  είναι μια συνεχής και δια βίου κατάσταση και αναγκαιότητα. Εκεί που νομίζεις ότι κάλυψες τα κενά σου, εκεί βρίσκεις τον εαυτό σου να τρως την σκόνη από όσους σε προσπέρασαν.

Και εντάξει όσο κα να προσπαθήσεις δεν είναι δυνατόν να μάθεις τα πάντα , ούτε και να γίνεις ειδήμων  επί παντός επιστητού.

Όμως το πρόβλημα είναι όταν κουβαλάς την νοοτροπία και τα μυαλά του ξερόλα. Τότε είναι που το πράγμα ξεπερνάει ακόμα και την απλή βλακεία. Γιατί ουσιαστικά είναι σαν να σκάβουμε οι ίδιοι τον τάφο μας με την στάση μας.

Κανείς δεν πρόκειται να μάθει ή να κάνει αφιλοκερδώς  πράγματα που οφείλεις να χειριστείς και να αναλάβεις εσύ. Κανείς δεν μπορεί να σε κάνει να σκέφτεσαι καλύτερα, εξυπνότερα, αποτελεσματικότερα  αν  ζεις στον κόσμο σου και το μόνο που λες είναι «Εγώ τα ξέρω αυτά». Για να κτίσεις ωραίο σώμα θα πρέπει εσύ ο ίδιος να γυμναστείς. Για να γίνεις καλύτερος επαγγελματίας, θα πρέπει να προπονείσαι , να εξοπλίζεσαι και βελτιώνεσαι συνεχώς. Το τρέξιμο τελειώνει στο τέλος της κούρσας. Το ίδιο συμβαίνει και με την μάθηση. Γηράσκω αεί διδασκόμενος έλεγε ένας σοφός, ονόματι Σόλων. Ποτέ άλλοτε αυτή η ρήση (το δίδαγμά της)  δεν ήταν πιο απαραίτητη από το σήμερα.

Διαβάστε ακόμα : Ομάδες Ανάπτυξης του SuccessMentor