Το να φτάσεις ψηλά, δεν φτάνει!
του Γιάννη Αραχωβίτη
Τι σημασία έχει να είσαι πετυχημένος για τον έξω κόσμο (επαγγελματικά, κοινωνικά κ.λ.π.) αλλά αποτυχημένος και άδειος εσωτερικά?
Πολλές φορές αναρωτιέμαι γιατί όλοι σκοτωνόμαστε να αποκτήσουμε τίτλους, γραφεία και αξιώματα. Είναι γιατί αυτά αντιπροσωπεύουν κάτι βαθύτερο και ουσιαστικό για εμάς ή γιατί έτσι η κοινωνία έχει μάθει να μας κρίνει?
Και εντάξει η επιτυχία στον επαγγελματικό στίβο είναι κάτι σημαντικό, θεμιτό και σεβαστό. Το να περιορίζουμε όμως την ευτυχία μας μόνο από αυτό είναι παράλογο και επικίνδυνο.
Σημασία δεν έχει το πόσο τρανός είσαι στο επάγγελμα και πόσα πτυχία καρφιτσωμένα στον τοίχο του γραφείου σου αλλά πόση χαρά, πόση γαλήνη νοιώθεις και τι νόημα έχει η ζωή σου.
Αν μέσα σου νοιώθεις άδειος, τίποτα εξωτερικό δεν μπορεί να σου γεμίσει το κενό. Και τότε είναι καιρός για αλλαγές, αλλιώς φυτοζωείς. Θέλει δύναμη και τόλμη αλλά αξίζει να παλέψεις για μια ζωή που να σε γεμίζει μέσα και έξω.
Δωρεάν συμμετοχή σε σεμινάριο!
"οι 4 βάσεις της επιτυχίας"
Κάπως έτσι λειτουργεί η πίστη: όταν πλέον εμπιστεύεσαι, με κάποιο σχεδόν μαγικό τρόπο, όλα ξεκαθαρίζουν. Αλλά έχουμε παρεξηγήσει τις έννοιες και έχουμε παρερμηνεύσει τις λέξεις που χρησιμοποιούμε αλόγιστα στην καθημερινότητα μας.
Η αποτυχία είναι εργαλείο μάθησης. Κάποια στιγμή θα πρέπει να σταματήσεις να διαβάζεις, να υπολογίζεις τα πάντα, να ψάχνεις στο διαδίκτυο επί μήνες, να σκέφτεσαι και να σχεδιάζεις και θα πρέπει να τραβήξεις την σκανδάλη. Το αποτέλεσμα θα καθορίσει την επόμενη κίνησή σου. Δες τι συνέβηκε, κάνε τις απαραίτητες ρυθμίσεις, όπλισε, σκόπευσε και ξαναπυροβόλα. Ο μόνος τρόπος για να αποφύγεις την αποτυχία είναι να μην προσπαθήσεις ποτέ. Η αποτυχία όμως είναι μέρος της επιτυχίας. Για αυτό ξεκίνα, πειραματίσου, δράσε. Απλώς φρόντιζε να παίρνεις τα μαθήματα που προκύπτουν από τις αποτυχίες. Κάνε μόνο νέα λάθη. Το δις εξαμαρτείν, ουκ ανδρός σοφού. Το τρις ...
