Το να φτάσεις ψηλά, δεν φτάνει!
του Γιάννη Αραχωβίτη
Τι σημασία έχει να είσαι πετυχημένος για τον έξω κόσμο (επαγγελματικά, κοινωνικά κ.λ.π.) αλλά αποτυχημένος και άδειος εσωτερικά?
Πολλές φορές αναρωτιέμαι γιατί όλοι σκοτωνόμαστε να αποκτήσουμε τίτλους, γραφεία και αξιώματα. Είναι γιατί αυτά αντιπροσωπεύουν κάτι βαθύτερο και ουσιαστικό για εμάς ή γιατί έτσι η κοινωνία έχει μάθει να μας κρίνει?
Και εντάξει η επιτυχία στον επαγγελματικό στίβο είναι κάτι σημαντικό, θεμιτό και σεβαστό. Το να περιορίζουμε όμως την ευτυχία μας μόνο από αυτό είναι παράλογο και επικίνδυνο.
Σημασία δεν έχει το πόσο τρανός είσαι στο επάγγελμα και πόσα πτυχία καρφιτσωμένα στον τοίχο του γραφείου σου αλλά πόση χαρά, πόση γαλήνη νοιώθεις και τι νόημα έχει η ζωή σου.
Αν μέσα σου νοιώθεις άδειος, τίποτα εξωτερικό δεν μπορεί να σου γεμίσει το κενό. Και τότε είναι καιρός για αλλαγές, αλλιώς φυτοζωείς. Θέλει δύναμη και τόλμη αλλά αξίζει να παλέψεις για μια ζωή που να σε γεμίζει μέσα και έξω.
Δωρεάν συμμετοχή σε σεμινάριο!
"οι 4 βάσεις της επιτυχίας"
Γιάννη Αραχωβίτη (www.SuccessMentor.gr)
Η ώριμη ηλικία δεν συνοδεύεται πάντα από την συναισθηματική ωριμότητα και αυτό γιατί πολλά άτομα νομίζουν ότι είναι παιδιά σε όλη τους την ζωή. Κατά βάθος είμαστε όλοι λίγο παιδιά και προσδοκούμε την προστασία των άλλων. Σίγουρα είναι αρκετά δύσκολο να στηριζόμαστε μονάχα στα δικά μας πόδια χωρίς δεκανίκια. Η μεγάλη ευθύνη της φροντίδας του εαυτού μας αρχίζει εκεί κάπου στην εφηβεία και τελειώνει με τον θάνατο. Το άτομο μέσα σε αυτό το διάστημα συνειδητοποιεί πως θα υπάρξουν κρίσιμες στιγμές στην ζωή του που θα είναι μόνος.
