Joan Baez

Μερικές φορές παρασυρόμαστε τόσο πολύ από την τρικυμία της καθημερινότητας και από την προσπάθεια για να πετύχουμε στην ζωή μας, που ξεχνάμε τους άλλους γύρω μας.

Πριν από 10 -13 χρόνια προσπαθούσα να αναπτύξω τις επιχειρήσεις μου σε Ελλάδα και εξωτερικό. Πολλές φορές έβγαινα από το ένα αεροπλάνο και έμπαινα στο άλλο. Επαγγελματικά τα πράγματα πήγαιναν εξαιρετικά και ήμουν τόσο εστιασμένος, που δεν παρατηρούσα ακριβώς τι γινόταν γύρω μου. Δεν πρόσεξα τα λευκά μαλλιά του πατέρα, τα ρυτιδιασμένα χέρια της μάνας μου, τα μπουκαλάκια με τα χάπια ου έπαιρναν. Δεν έδωσα την σημασία που έπρεπε. Πήγαινα κάπου κάπου να τους δω, αλλά στα κλεφτά και βιαστικά. Αυτοί χαιρόντουσαν για μένα, γιατί πραγματοποιούσα τα όνειρά μου, παρόλο που τους έλλειπα.

Έξω από το υπνοδωμάτιό μου υπάρχουν καμιά δεκαριά δέντρα. Το τι γίνεται κάθε πρωί από το κελάδημα των πουλιών δεν περιγράφεται. Κάποιος μπορεί να μουρμουρίσει και να πει "Ωχ μωρέ , δεν με αφήνουν να κοιμηθώ!" , κάποιος άλλος "Τι όμορφος τρόπος να ξυπνάς" και κάποιος άλλος "Πόσο χαίρομαι που μπορώ και τα ακούω για άλλη μια μέρα"!

του Γιάννη Αραχωβίτη
top performance trainer - Success Mentor

Ας είμαστε ειλικρινείς. Πολύ λίγοι άνθρωποι τους αρέσει να δουλεύουν σκληρά. Κανείς δεν είναι τρελός να χαίρεται να σηκώνει τόνους σίδερα στο γυμναστήριο,, να τρέχει μέσα στο κρύο και την ζέστη, να στερείται συνεχώς ώρες ανάπαυσης, ξεγνοιασιάς, διακοπές κ.λ.π.