Joan Baez

Του Γιάννη Α. Αραχωβίτη

Success Mentor

Αγαπητέ φίλε (-η),

Νομίζω, όλοι μας συμφωνούμε, ότι η πολύ και σκληρή δουλειά χωρίς τα κατάλληλα εργαλεία, χωρίς έξυπνη στρατηγική και τη σωστή νοοτροπία καταντάει ανυπόφορη και δεν οδηγεί πουθενά.

Κάπως έτσι λειτουργεί η πίστη: όταν πλέον εμπιστεύεσαι, με κάποιο σχεδόν μαγικό τρόπο, όλα ξεκαθαρίζουν. Αλλά έχουμε παρεξηγήσει τις έννοιες και έχουμε παρερμηνεύσει τις λέξεις που χρησιμοποιούμε αλόγιστα στην καθημερινότητα μας.

Προσπαθούμε να ελέγξουμε τη ζωή, θέλουμε οι άλλοι να αλλάξουν για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες μας, πολεμάμε συνεχώς ενάντια στο ρεύμα της ζωής, χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη ότι όλα αυτά που σχεδιάζουμε και προσπαθούμε μας κρατάνε μακριά από την πραγματικότητα που συμβαίνει εν τω μεταξύ και δεν αντιλαμβανόμαστε.

Για να εμπιστεύεσαι όμως πρέπει να γνωρίζεις και δεν μπορείς να γνωρίζεις αν δεν κατανοείς. Η κατανόηση είναι προϊόν της παρατήρησης και η παρατήρηση είναι πάντα επαναστατική ενέργεια. Ο κύκλος αυτός δεν σπάει και δεν αλλάζει σε καμία περίπτωση, για κανέναν άνθρωπο.

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για την παραγωγικότητα. Όμως είναι στ’ αλήθεια παραγωγικός, αυτός που φέρνει σε πέρας  μεγάλο αριθμό εργασιών  και υποχρεώσεων ή είναι εκείνος, που αφοσιώνεται απόλυτα στο ο,τιδήποτε κάνει, την ώρα που το κάνει και το εκτελεί όσο γίνεται τελειότερα;

Αν ξεκινάτε να κάνετε κάτι, απλά για να τελειώνετε και να  ξεμπερδεύετε,  στο τέλος είναι πιθανό να έχετε μεν ασχοληθεί με αρκετά, όχι όμως  με το καλύτερο αποτέλεσμα και οι μισοτελειωμένες τσαπατσούλικες δουλειές θα συνεχίζουν να σας  αγχώνουν.

Αν πάλι είστε απόλυτα προσηλωμένοι σε αυτό που κάνετε, τότε όλα θα γίνουν στην πραγματικότητα πιο γρήγορα, επειδή θα έχουν σωστά ολοκληρωθεί και - το κυριώτερο-  θα νοιώσετε την πληρότητα και την χαρά της δημιουργίας και της επίτευξης ενός σκοπού.

Καινούργια ερεθίσματα κάθε μορφής μας βομβαρδίζουν ασταμάτητα στην σύγχρονη ζωή. Κινητά, SMS, e-mail, ειδήσεις στην οθόνη  αυτοστιγμεί από κάθε γωνιά της γης και μια πόλη πολύβοη, μας αποσπούν την προσοχή και ο νους αρχίζει να ταξιδεύει μακρυά. Από την άλλη η φιλοσοφία των καιρών τα θέλει όλα εδώ και τώρα και σαν μωρά παιδιά ζητάμε την άμεση  ικανοποίηση της κάθε επιθυμίας και ανάγκης. Η πίεση « να τελειώνουμε» γίνεται έτσι επιτακτική εις βάρος της ποιότητας.