ΕΠΙΛΟΓΕΣ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ – ΕΠΙΘΥΜΙΑ - ΕΥΤΥΧΙΑ

Πράγματι το να είσαι ευτυχισμένος στη ζωή απαιτεί συνδυασμό πολλών πραγμάτων.

Δεν είναι εύκολο να τα βρεις όλα στην τέλεια μορφή τους αλλά καλό είναι να τα επιδιώκεις ώστε να προσεγγίσεις έναν από τους βασικότερους στόχους, σκοπούς της ζωής. Την Ευτυχία.

Πολλές φορές οι άνθρωποι δυστυχώς πρώτα επιλέγουν να κάνουν μια δουλειά (επάγγελμα) και μετά προσπαθούν μέσα από αυτή να βρουν σκοπό και ευτυχία. Όταν η επιλογή όμως της δουλειάς μας γίνεται βιαστικά (τελειώσαμε το λύκειο), συμβιβαστικά (πιάσαμε αυτή τη βαθμολογία άρα σε αυτή τη σχολή θα πάω), λόγω του περιβάλλοντος (μιας και ζω σε νησί), λόγω οικογένειας ( οι γονείς διαθέτουν ένα εργοστάσιο και πρέπει να το συνεχίσω) τότε είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα εγκλωβιστούμε σε κάτι που δεν μπορεί να μας οδηγήσει στην ευτυχία. Η ελευθερία είναι βασική προϋπόθεση της σωστής επιλογής. Και η σωστή επιλογή δεν μπορεί να είναι διαφορετική από αυτό που πραγματικά θέλουμε να κάνουμε και νοιώθουμε χαρούμενοι να αφοσιωθούμε σε αυτό.

Αν κάθε πρωί που σηκώνεσαι για να πας στη δουλειά σου δεν νοιώθεις μια ευχάριστη διάθεση, αν δεν μπορείς να αφοσιωθείς σε αυτό που κάνεις , αν δεν βρίσκεις αυτοπραγμάτωση τότε η επιλογή σου, ακόμα και αν ήταν ελεύθερη ,δεν σημαίνει ότι ήταν η σωστή. Για αυτό βλέπουμε χιλιάδες ανθρώπους να βρίσκονται σε λάθος θέση και τόπο, να «σέρνονται» κυριολεκτικά στη δουλειά και το μόνο που σκέπτονται είναι πότε θα «κτυπήσει το κουδούνι» για να φύγουν, να σχολάσουν, να δραπετεύσουν από την εργασία τους και να επιστρέψουν στη ζωή. Οι επιπτώσεις όμως είναι τρομακτικές στο άτομο και στην κοινωνία γενικότερα. Δεν γίνεται να ασχολείσαι κάθε μέρα για 8 ώρες με κάτι που μισείς, που δεν σε εκφράζει και δεν το θέλεις και μετά να πηγαίνεις σπίτι και να είσαι ευτυχισμένος, χαρούμενος και σαν να μην τρέχει τίποτα. Το καθημερινό στρες, η καθημερινή άνοια, βαριεστιμάρα, η καθημερινή δυσαρέσκεια και αίσθηση ότι αναλωνόμαστε σε κάτι που μισούμε μας πληγώνει. Μας τραυματίζει ψυχολογικά και σωματικά και μας αρρωσταίνει. Και αυτό περνάει σε όλη την οικογένεια , σε όλη την κοινωνία.

Η λύση δεν είναι εύκολη και ούτε η ίδια για όλους. Ο καθένας όμως καλό είναι πρώτα να αποφασίζει ελεύθερα ( σύμφωνα με τις προσωπικές του επιθυμίες) τι είδους ζωής θα ήθελε να ζήσει και μετά να προσπαθήσει να βρει μια δουλειά που να ταιριάζει και να μπορεί να στηρίξει την ευτυχία του. Γιατί είναι προφανές μια δουλειά που μισούμε δεν μπορεί να μας εξασφαλίσει την ευτυχία.

Ζήσε με τρέλα!