Έχουν άποψη για τα πάντα!
του Γιάννη Αραχωβίτη
Πολλές φορές, ότι και να κάνεις, υπάρχουν κάποιοι τύποι, που κατά το κοινώς θα στην «πέσουν».
Πάντα κάτι τους ακούγεται περίεργο, πάντα κάτι τους φαίνεται παράξενο, πάντα κάτι τους «μυρίζει».
Ειλικρινά δεν βγάζεις άκρη και δεν ωφελεί να προσπαθήσεις να πείσεις τους πάντες ότι οι επιλογές σου είναι σωστές. Πόσο μάλιστα όταν οι επιλογές αφορούν τη δική σου ζωή μόνο.
Βρες αυτό που θέλεις να κάνεις, κάνε τα σχέδιά σου (ακούγοντας και κάποιους που εκτιμάς και που η γνώμη τους μετράει για σένα) και προχώρα. Μη δίνεις βάση σε όσους μιλούν και κριτικάρουν από χόμπυ.
Δυστυχώς πολύς κόσμος, αναβάλει ή ακυρώνει τα όνειρά του από το φόβο του «τι θα πει ο ένας και ο άλλος». Όμως ο ένας και ο άλλος δεν ενδιαφέρονται για το καλό σου, για το πώς νοιώθεις, για το πώς θα τα βγάλεις πέρα και για τα όνειρά σου. Στο τέλος τι μέρας μετράει αυτό που κάνεις εσύ και όχι τι θα πουν οι άλλοι.
Μάθε να γυρίζεις την πλάτη στους κριτές του καφενείου. Μάθε να λες όχι στη γνώμη τους όταν στη δίνουν χωρίς να τους την ζητάς. Μάθε να συγκεντρώνεσαι στα θέλω σου και αγνόησε τα σχόλια του κάθε κακοπροαίρετου. Βρες να ακούς άτομα που εκτιμάς και που η γνώμη τους έχει αξία. Για τους άλλους πες «Ευχαριστώ αλλά δεν ενδιαφέρομαι».
Καθημερινή έμπνευση. Γίνε φίλος μας.
Για να μάθεις τη τέχνη της δημόσιας ομιλίας; Υπάρχουν πολλοί λόγοι για μάθεις να παρουσιάζεις θέματα σε ακροατήριο ή θεατές. Για να τους εκπαιδεύσεις, να τους διασκεδάσεις, να τους ενθαρρύνεις, να τους πείσεις για κάτι. Σοβαροί λόγοι όλοι αλλά δεν αγγίζουν τη καρδιά του θέματος. Ο πιο σημαντικός λόγος δημόσιας ομιλίας σε οποιαδήποτε μ ομάδα ανθρώπων είναι να αλλάξεις τον τρόπο που Σκέπτονται, Αισθάνονται, ή Ενεργούν (ή συνδυασμός των τριών). Αν δεν αλλάζεις τον τρόπο που οι άνθρωποι Σκέπτονται, Αισθάνονται, ή Ενεργούν, τότε γιατί να μιλάς;
Ένας Γεράκος καθόταν στο σταθμό ενός τρένου και περνούσε την ώρα του καπνίζοντας και χαζεύοντας τους περαστικούς. Κάποια μέρα επειδή είχε ευγενικό και προσιτό βλέμμα τον πλησιάζει ένας ταξιδιώτης και τον ρωτά… Πως είναι οι άνθρωποι στην πόλη σας γιατί είμαι καινούριος εδώ και θα ήθελα να ξέρω την νοοτροπία του τόπου αυτού ? Ο Γεράκος τον κοίταξε και τον ρώτησε… Πως ήταν οι άνθρωποι από εκεί που έφυγες ? Ο Ταξιδιώτης του απαντά… Αφήστε τα. Ήταν ανταγωνιστικοί - σκληροί - άκαρδοι - υλιστές - δεν μπορούσα να εμπιστευτώ κανέναν. Και εδώ έτσι είναι του απαντά ο Γεράκος Ο Ταξιδιώτης έφυγε απογοητευμένος.
Συχνά χανόμαστε στην άβυσσο της άγνοιας, του μη συνειδητού. Πολλές φορές μας δεν αντιλαμβανόμαστε τις ευλογίες και την σημαντικότητα του τώρα. Είναι σαν να προτιμάμε να είμαστε κάπου αλλού κάνοντας κάτι άλλο, λες και ζούμε σε μια άλλη μακρινή χρονικά στιγμή, πολλές ώρες εμπρός ή πίσω από τους Τωρινούς κτύπους του ρολογιού. Ξεχνάμε ότι ο μεγάλος κίνδυνος της ζωής δεν είναι κάποιος μακρινός θάνατος αλλά μια ζωή αποκομμένη από το παρόν.
