Βρες χαρά στο να ξεπερνάς τα εμπόδια!
του Γιάννη Αραχωβίτη
"Διάλεγε πάντα τον καλύτερο δρόμο όσο κι αν δύσκολος μοιάζει η συνήθεια γρήγορα θα τον κάνει εύκολο κι ευχάριστο"- Πυθαγόρας
Μη δειλιάσεις να πάρεις το δύσκολο δρόμο όταν αυτός σε οδηγεί στο σκοπό σου. Το σημαντικό είναι να πετύχεις και όχι να μην κουραστείς. Γιατί όσο εύκολος κι αν είναι ένας δρόμος, όταν δεν οδηγεί σε κάτι αξιόλογο γίνεται χάσιμο χρόνου, σπατάλη ενέργειας και γενικότερης κατήφειας.
Διάλεξε το δρόμο που θα σε οδηγήσει στη βελτίωση, που θα σε κάνει δυνατότερο, που θα σε μάθει να αγωνίζεσαι. Σιγά σιγά το πνεύμα του αγωνιστή και του νικητή γίνεται συνήθεια και οι δυσκολίες δεν φαίνονται σαν αξεπέραστα εμπόδια αλλά σαν άλλη μια πρόκληση που χαίρεσαι να αντιμετωπίσεις και να υπερνικήσεις.
Είναι η στάση ζωής που επιλέγουμε να έχουμε. Είναι η συμπεριφορά που δείχνουμε όταν μπροστά μας ορθώνεται ένας τοίχος. Άλλοι γυρίζουν πίσω και ψάχνουν για δικαιολογίες και άλλοι βρίσκουν λύσεις για να συνεχίσουν το ταξίδι της ζωής που οδηγεί στην επίτευξη των στόχων τους και στη εκπλήρωση του σκοπού τους.
Βρες χαρά στο να ξεπερνάς τα εμπόδια, τις δυσκολίες και τις προκλήσεις. Υπάρχει χαρά στην ανάπτυξη και στη δημιουργία. Υπάρχει μεγάλη ανταμοιβή στο τέλος του δύσκολου δρόμου.
Μερικοί αναρωτιούνται γιατί όλα τους έρχονται στραβά στη ζωή!! Και ψάχνουν να βρουν τα αίτια της κακοδαιμονίας τους στους άλλους, στους γείτονες, στη κρίση, στο κακό καιρό. Σίγουρα και αυτά παίζουν το ρόλο τους.
Ένας Γεράκος καθόταν στο σταθμό ενός τρένου και περνούσε την ώρα του καπνίζοντας και χαζεύοντας τους περαστικούς. Κάποια μέρα επειδή είχε ευγενικό και προσιτό βλέμμα τον πλησιάζει ένας ταξιδιώτης και τον ρωτά… Πως είναι οι άνθρωποι στην πόλη σας γιατί είμαι καινούριος εδώ και θα ήθελα να ξέρω την νοοτροπία του τόπου αυτού ? Ο Γεράκος τον κοίταξε και τον ρώτησε… Πως ήταν οι άνθρωποι από εκεί που έφυγες ? Ο Ταξιδιώτης του απαντά… Αφήστε τα. Ήταν ανταγωνιστικοί - σκληροί - άκαρδοι - υλιστές - δεν μπορούσα να εμπιστευτώ κανέναν. Και εδώ έτσι είναι του απαντά ο Γεράκος Ο Ταξιδιώτης έφυγε απογοητευμένος.
Συχνά χανόμαστε στην άβυσσο της άγνοιας, του μη συνειδητού. Πολλές φορές μας δεν αντιλαμβανόμαστε τις ευλογίες και την σημαντικότητα του τώρα. Είναι σαν να προτιμάμε να είμαστε κάπου αλλού κάνοντας κάτι άλλο, λες και ζούμε σε μια άλλη μακρινή χρονικά στιγμή, πολλές ώρες εμπρός ή πίσω από τους Τωρινούς κτύπους του ρολογιού. Ξεχνάμε ότι ο μεγάλος κίνδυνος της ζωής δεν είναι κάποιος μακρινός θάνατος αλλά μια ζωή αποκομμένη από το παρόν.
