Κάλιο να λέμε λίγα και να κάνουμε πολλά!
του Γιάννη Αραχωβίτη
"Ευτυχία είναι όταν ό,τι σκέπτεσαι, ό,τι λες και ό,τι κάνεις βρίσκονται σε αρμονία". - Μαχάτμα Γκάντι
Λίγο πολύ κανείς δεν καταφέρνει να κάνει πράξεις όλα όσα λέει. Το «Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις» είναι συχνότατο φαινόμενο. Πόσο μάλιστα, όταν αυτή η φράση αποδόθηκε ως μομφή , όπως λέγεται, από τον Μέγα Αλέξανδρο στον μέγιστο Δάσκαλο του τον Αριστοτέλη.
Όμως γιατί υπάρχει τόσο συχνή και τόσο μεγάλη απόκλιση μεταξύ αυτών που λέμε και αυτών που κάνουμε ; Τι μας κάνει να είμαστε ασυνεπείς και να μην κρατάμε το λόγο μας; Και αφού δυσκολευόμαστε να κρατήσουμε τον λόγο μας τόσο συχνά γιατί συνεχίζουμε να λέμε πράγματα που πιθανότατα δεν θα πράξουμε; Μέγα μυστήριο η ψυχή και το μυαλό του ανθρώπου θα μου πεις. Και συμφωνώ μαζί σου. Ούτε και εγώ καταλαβαίνω αυτή την τακτική και πολλές φορές θα είχα προτιμήσει να δαγκώσω την γλώσσα μου παρά να πω κάτι , που για διάφορους λόγους βιαστικά ξεστόμισα, υποσχέθηκα (στον εαυτό μου ή σε άλλους) και στην συνέχεια δεν το έπραξα.
Πάντως αυτή η ασυμφωνία μεταξύ λόγων, σκέψεων και πράξεων μόνο δυστυχία φέρνει. Γιατί μέσα μας ξέρουμε ότι είναι λάθος μας. Και το συναίσθημα της ενοχής, της απογοήτευσης (από των εαυτό μας αλλά και προς τους άλλους), της δυσαρμονίας και έλλειψης αυτοσεβασμού μας δημιουργεί μια κατάσταση μούχλας, μια δυσοσμία χαλασμένης πατάτας και μιας αφόρητης πικρίλας στο στόμα. Όλο αυτό ενεργειακά μας καταρρακώνει, χάνουμε την πίστη στον εαυτό μας και στις δυνάμεις μας. Δεν μπορούμε να το ξεπεράσουμε και μετά από λίγο ο κύκλος της αναβλητικότητας, της αυτοακύρωσης και της αυτολύπησης μας στερεί κάθε ελπίδα να σηκώσουμε το κεφάλι με αξιοπρέπεια και να δούμε τον εαυτό μας στον καθρέπτη.
Τι μπορούμε να κάνουμε; Μα να υποσχόμαστε λιγότερα και να κάνουμε περισσότερα. Να παραδίδουμε πάντοτε περισσότερα από ότι οφείλουμε. Να το κάνουμε τρόπο ζωής. Να σκεφτόμαστε προτού αναλάβουμε κάτι. Να λέμε όχι σε κάτι που δεν νοιώθουμε αποφασισμένοι να κάνουμε. Να μην εξωτερικεύουμε βιαστικά τις σκέψεις μας. Η εγκράτεια είναι καλό πράγμα όταν μας βοηθάει να φτάνουμε στην αρμονία. Η αρμονία μας φέρνει την γαλήνη, την σιγουριά για το αύριο μας. Ο ενθουσιασμός είναι καλός όταν μας φουσκώνει τα μυαλά και μας ωθεί σε πράξεις , αλλά δημιουργεί πολλά προβλήματα όταν η μια απογοήτευση ακολουθεί την άλλη, όταν οι πράξεις μας δεν είναι αντάξιες των λόγων μας και των ελπίδων μας.
Ας το προσέξουμε λοιπόν. Κάλιο να λέμε λίγα και να κάνουμε πολλά παρά το αντίθετο. Ας μην το προσπερνάμε με ένα ελαφρόμυαλο “ Και τι έγινε μωρέ?”. Όταν άλλα σκεφτόμαστε, άλλα λέμε και άλλα κάνουμε τότε υπάρχει σοβαρή σύγκρουση αξιών και έλλειψη χαρακτήρα. Και αυτό μόνο κακά μπορεί να μας προσφέρει σε όλους τους τομείς της ζωής μας.
Το γέλιο είναι ευφυΐα, όπως και η διαφοροποίηση των καταστάσεων, δείχνει εξυπνάδα και πάνω απ’ όλα δείχνει μια ανέμελη ψυχή. Όποιος ξέρει να γελά, γελά με την ψυχή του και ξέρεις γιατί δεν γελούν όλοι με την ψυχή τους; Γιατί δεν έχουν όλοι ψυχή. Η έλλειψη του γέλιου, είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των ά-ψυχων. Δεν μπορούν να γελάσουν από την καρδιά τους, γιατί στα άψυχα όντα το τσάκρα της καρδιάς, δεν υπάρχει, και το γέλιο είναι υπόθεση καρδιάς. Επίσης είναι γνωστό πως μονάχα ο βλάκας είναι ανίκανος να γελάσει με την καρδιά του.
Άνθρωποι με ξεκάθαρους και καθαρογραμμένους στόχους πετυχαίνουν πολύ περισσότερα και σε συντομότερο χρόνο από όσους μπορούν να φανταστούν αυτοί που δεν γράφουν τους στόχους τους.
