Έτσι δεν είναι;

του Γιάννη Αραχωβίτη

Πράγματι οι καιροί είναι δύσκολοι (τουλάχιστον στην χώρα μας) και για να μπορέσεις να βοηθήσεις όλους όσους χρειάζονται την βοήθειά σου δεν είναι εύκολο.
Με το που θα μπεις στο μετρό θα περάσουν 3-4 συνάνθρωποί μας που ο καθένας για τους δικούς του λόγους ζητούν την βοήθειά μας. Το ίδιο συμβαίνει στους δρόμους της Αθήνας, το ίδιο συμβαίνει στους σταθμούς, δεξιά αριστερά. Ακόμα και να μπορούσες δώσεις από κάτι σε όλους δεν θα έβρισκες άκρη.

Από την άλλη μεριά το να φτάνουμε στο άλλο άκρο είναι υπερβολικό. Το να κλείνουμε τα μάτια μας, τα αυτιά μας, την πόρτα μας και την καρδιά μας σαν να μην υπάρχουν δεν μας τιμά. Όπως δεν τιμά και τους όποιους κακοπροαίρετους και “πονηράκηδες” που ζητούν συνεχώς από επιλογή και από «επάγγελμα». Το να ξεχωρίσεις τον πραγματικά άτυχο στην ζωή από τον άλλο που εκμεταλλεύεται την φιλευσπλαχνία των ανθρώπων δεν είναι εύκολο.

Όμως μην αφήσουμε αυτές τις δυσκολίες μας κάνουν αδιάφορους και άκαρδους προς όποιους πραγματικά υποφέρουν και έχουν την ανάγκη ενός πιάτου φαγητού, μιας μικρής εξυπηρέτησης , μιας καλημέρας, και σε όποιους κάποια από τα πουκάμισα που μας στένεψαν θα μπορούσαν να του φανούν χρήσιμα. Όταν κάποιος θέλει να κάνει το καλό, βρίσκει αυτόν που όντως το χρειάζεται. Όταν δεν θέλει, του φαίνονται όλοι ύποπτοι και ενοχλητικοί. Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς, όλοι ξέρουμε ποια άτομα στην γειτονιά , στο χωριό μας, έχουν ανάγκη, ποια είναι ορφανά και ποιος είναι άνεργος.

Είπαμε όλους δεν μπορούμε να τους βοηθήσουμε αλλά όλοι μας μπορούμε να βοηθήσουμε κάποιον. Έτσι δεν είναι;

Γίνε φίλος μας! Πάτα "Μου αρέσει/ like" στη Σελίδα μαςΓίνε φίλος μας! Πάτα "Μου αρέσει/ like" στη Σελίδα μας
Καθημερινά εμπνευσμένα άρθρα, γνωμικά,θετική ενέργεια, χαμόγελο