Γκρίνια σε εποχή κρίσης!!
του Γιάννη Αραχωβίτη
Εδώ που τα λέμε δεν περίμενα να έρθει η κρίση για να διαπιστώσω ότι ο Έλληνας είναι γκρινιάρης από χόμπι. Νομίζω ότι και στον παράδεισο να ζούσε κάτι θα έβρισκε να μουρμουρίσει. Θα έλεγε για παράδειγμα «γιατί κλείνουν τόσο ενωρίς τα μπουζουξίδικα, γιατί μας ξυπνάνε πρωί πρωί κυριακάτικα κ.λπ.»
Βεβαίως και καταλαβαίνω τι σημαίνει να χάνεις μέρος των προνομίων και του εισοδήματός σου, Να αναγκάζεσαι βιαίως να αναδιπλωθείς, να περιορίσεις ταξίδια, διασκέδαση, διακοπές ακόμη και το κλιματιστικό εν μέσω καύσωνα. Αλλά αυτή την συνεχόμενη μουρμούρα, γκρίνια και μαυρίλα δεν την αντέχω. Εντάξει το είπαμε 20 φορές και το χωνέψαμε. «τραβάμε ανηφόρα και ζόρια». Το εμπεδώσαμε. Κάτι για την επόμενη μέρα έχουν να μας πούνε. Κάπου μια ελπίδα , να σκάσουμε χαμόγελο. Δηλαδή δεν υπάρχει καθόλου ομορφιά σε αυτόν τον κόσμο; Δεν ακούμε το γέλιο του παιδιού, δεν βλέπουμε λουλούδια, δεν μυριζόμαστε το χώμα, την φύση. Όλα αυτά μας τα πήραν; Τους τα δώσαμε;
Και που νομίζουμε ότι θα μας βγάλει η συνεχής γκρίνια; Θα μας λυπηθεί κανείς και θα μας χαρίσει όσα χάσαμε ή μας πήραν; Θα νοιώσουμε καλύτερα και θα ανακτήσουμε δυνάμεις και αυτοπεποίθηση;
Δυστυχώς δεν το ελπίζω, ούτε το πιστεύω. Αυτό που πιστεύω είναι αφού αντιληφθούμε ότι τα πράγματα άλλαξαν, να σηκώσουμε τα μανίκια, να δυναμώσουμε την ψυχή μας και να δουλέψουμε για να πάμε λίγο ψηλότερα. Η ενέργειά μας και η προσοχή μας θα πρέπει να στραφούν στις πράξεις και όχι να αναλωνόμαστε στην γκρίνια και στην κλάψα. Ο άνθρωπος τα έχει καταφέρει και σε ακόμα χειρότερες καταστάσεις. Και αυτή που σήκωσαν ανάστημα, βγήκαν πρώτοι από το πηγάδι.
Επίσης καλό είναι να θυμόμαστε ότι κάποιοι άλλοι είναι πολύ λιγότερο τυχεροί από εμάς. Οι γονείς μας δεν είναι ψωμί να φάνε, νερό να πλυθούν. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι με την κρίση αλλά να χαιρόμαστε για αυτά που έχουμε και είναι πολύ περισσότερα από αυτά που έχουν κάποιοι άλλοι δύστυχοι. Και θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε αυτά που έχουμε για να χτίσουμε ένα καλύτερο αύριο, μια πιο σταθερή ανάπτυξη και όχι μια «φούσκα» όπως στο πρόσφατο παρελθόν. Όλοι μας κάναμε τα λαθάκια μας. Αλλά αυτό που μετράει τώρα είναι το μέλλον. Και το μέλλον χτίζεται με παλληκαριά, αντιμετώπιση των δυσκολιών, αποφασιστικότητα και αγωνιστικότητα. Να κοιτάζουμε μπροστά, να προσαρμοστούμε και να βγάλουμε τον καλύτερο εαυτό μας. Τέρμα πια με την ατελείωτη γκρίνια. Δεν μας βγάζει πουθενά.
"Τα καλύτερα υμβαίνουν σε αυτούς που δεν τα παρατάνε"
Πάτα "Μου Αρέσει- Like" και «Να λαμβάνω ειδοποιήσεις»!
του Γιάννη Αραχωβίτη
