Η ομορφιά είναι τριγύρω μας!!
του Γιάννη Αραχωβίτη (SuccessMentor)
«Η ζωή που δεν εξετάζεται δεν αρμόζει σε άνθρωπο»- Σωκράτης
Τις περισσότερες φορές η ζωή μας είναι γεμάτη από ομορφιά και χαρές. Απλώς επειδή εστιάζουμε στα άσχημα που μας συμβαίνουν και μας περιτριγυρίζουν, μας φαίνεται η ζωή να στερείται «φωτεινής» πλευράς και τα βλέπουμε όλα μαύρα.
Αυτή την εποχή, κάθε άνοιξη, όταν πηγαίνω στο χωριό μου, για περίπου ένα χιλιόμετρο ο επαρχιακός δρόμος είναι κατάφυτος από ένα πανέμορφο θάμνο (λουλούδι) που ανθίζει μόνο για λίγες μέρες. Ένα μήνα αργότερα να περάσεις, το έχασες και θα χρειαστεί να περιμένεις μέχρι τον επόμενο χρόνο για σε (ξανα)χαιρετήσει.
Γιατί γράφω αυτό το άρθρο; Για να δω πόσοι από εσάς έχουν μπει στον κόπο να το παρατηρήσουν και να ξέρουν το όνομά του (χωρίς να το ψάξουν στον Γκούγκλη. Ρώτησα 20 από τους μαθητές μου και δυο μόνο το θυμήθηκαν αχνά από την περιγραφή μου ενώ κανένας τους δεν ήξερε το όνομά του. Είναι ανησυχητικό να υπάρχει τόση ομορφιά τριγύρω μας και εμείς να είμαστε τυφλοί. Είναι ανησυχητικό το ουράνιο τόξο να έχει 7 χρώματα και εμείς να βλέπουμε μια απόχρωση από δυο. Είναι ανησυχητικό η θάλασσα να έχει τόσα χρώματα και εμείς να βλέπουμε μόνο το μπλε. Όταν δεν βλέπεις τις διαφορές είσαι περίπου τυφλός. Όταν δεν ακούς τα διαφορετικά τιτιβίσματα του αηδονιού και των άλλων πουλιών είναι σαν να είσαι άμουσος. Όταν το φαγητό το καταβροχθίζεις σαν σκύλος, χωρίς να απολαμβάνεις τις διαφορετικές γεύσεις, είσαι «κυνικός».
Εσύ αναγνώρισες το φυτό με την πρώτη ματιά, πως το λένε; Πες χωρίς σκέψη τα διαφορετικά χρώματα της θάλασσας; Πόσα διαφορετικά κελαδήματα πουλιών θυμάσαι;
Γίνε παρατηρητής της ζωής! Μην περνάς βιαστικός χωρίς να αντιλαμβάνεσαι τις ομορφιές του ταξιδιού. Μην εστιάζεις σε ένα πράγμα (μόνο) και χάνεις την ποικιλία!
Ζήσε με όλες τις αισθήσεις, αναζητώντας την ομορφιά, την αρμονία και δόξαζε το θεό που μπορείς και απολαμβάνεις αυτό τον επίγειο παράδεισο.
Κάνε «Like» στη Σελίδα (άρθρα, ενημέρωση, προσφορές)
Να τι «εργαλεία» χρειάζεσαι για να ξεκινήσεις τη δική σου δουλειά!!!
του Γιάννη Α. Αραχωβίτη
Η ώριμη ηλικία δεν συνοδεύεται πάντα από την συναισθηματική ωριμότητα και αυτό γιατί πολλά άτομα νομίζουν ότι είναι παιδιά σε όλη τους την ζωή. Κατά βάθος είμαστε όλοι λίγο παιδιά και προσδοκούμε την προστασία των άλλων. Σίγουρα είναι αρκετά δύσκολο να στηριζόμαστε μονάχα στα δικά μας πόδια χωρίς δεκανίκια. Η μεγάλη ευθύνη της φροντίδας του εαυτού μας αρχίζει εκεί κάπου στην εφηβεία και τελειώνει με τον θάνατο. Το άτομο μέσα σε αυτό το διάστημα συνειδητοποιεί πως θα υπάρξουν κρίσιμες στιγμές στην ζωή του που θα είναι μόνος.
