Είναι ατελείωτη η διαδρομή για την προσωπική ευτυχία ή μήπως είναι πιο κοντά από όσο φανταζόμαστε;

της Έλενας Μπαμπαλατσίδου

Επικοινωνώ καθημερινά με πολλούς ανθρώπους , διαφορετικούς μεταξύ τους , για πολλά και διαφορετικά θέματα. Διακρίνω σε αρκετούς από αυτούς μια μελαγχολία καθώς θεωρούν ότι η ευτυχία είναι ένας σκληρός αγώνας που απευθύνεται αποκλειστικά και μόνο στο ανθρώπινο είδος. Πολλοί δε πλαισιώνουν την άποψή τους αυτή επιχειρηματολογώντας πώς : « Αν ήμασταν ελεύθεροι και μπορούσαμε να αντιληφθούμε τον κόσμο και τα πράγματα όπως τα ζώα , θα ήμασταν ευτυχισμένοι.»

Ας ανοίξουμε λίγο το οπτικό μας πεδίο.

Για πιο λόγο ζούμε με την εντύπωση ότι η ζωή έξω στη φύση είναι μια ρομαντική κομεντί που όλα τα ζώα ζουν ευτυχισμένα μαζί και πίνουν νερό από τη λίμνη;

Έξω στη φύση η εικόνα που επικρατεί είναι ένας καθημερινός αγώνας για την επιβίωση. Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό , είναι απλά ένας μαλακός και κόσμιος τρόπος για να περιγράψεις τι γίνεται στην «ελεύθερη φύση».

Όλοι οι έμβιοι οργανισμοί παλεύουν καθημερινά για την επιβίωση.

Όπως γρήγορα αντιλαμβάνεστε , δεν είναι μόνο δική μας αποκλειστικότητα αυτό το θέμα της επιβίωσης.

Η διαφορά , η χαρά που ο άνθρωπος παρατηρεί στις έμβιες υπάρξεις , πηγάζει από αλλού. Οι έμβιες υπάρξεις είναι απασχολημένες με το να είναι ο εαυτός τους. Είχα διαβάσει κάποτε ένα εξαιρετικά εύστοχο σχόλιο : «Δεν θα δεις ποτέ ένα δυστυχισμένο κουνέλι. Το κουνέλι είναι απασχολημένο με το να είναι απλά κουνέλι.»

Τι θα μπορούσαμε να μάθουμε από το κουνέλι ;

Θα μπορούσαμε να είμαστε απασχολημένοι με το να είμαστε άνθρωποι. Να εξερευνούμαι τον εαυτό μας , τον εσωτερικό μας κόσμο. Να βιώνουμε με τις αισθήσεις μας τον εξωτερικό κόσμο. Να αποδεχόμαστε πράγματα γιατί απλά «έτσι είναι» να προσπαθούμε να αλλάζουμε πράγματα που καταλαβαίνουμε ότι είναι στρεβλή η πορεία τους.

Αν ο καθένας από εμάς πιστέψει ότι είναι μια ολοκληρωμένη μορφή ζωής , θα διαβεβαιωθεί ότι μπορεί να κάνει τα πάντα. Να είναι τα πάντα.

Η ευτυχία δεν είναι εκεί έξω. Η ευτυχία είναι μέσα μας.

Ζητάει από εμάς να στρέψουμε το βλέμμα μας σε άλλη κατεύθυνση.

Να πάρουμε τα μάτια μας από το καρότο και να γιορτάσουμε το γεγονός ότι είμαστε ολοκληρωμένα και υπέροχα «γαϊδουράκια».