Γιάννης Αραχωβίτης

Η φυσική δραστηριότητα (κίνηση, άσκηση) θεωρείται δικαίως ένας από τους 4 βασικούς συντελεστές (κάπνισμα, ναρκωτικά, διατροφή) που επηρεάζουν σε μέγιστο βαθμό την υγεία μας. Πολλοί ειδικοί έχουν ονομάσει την άσκηση «θαυματουργή θεραπεία» και « θαυματουργό φάρμακο». Γενικώς η τακτική άσκηση μπορεί να προλάβει ή να καθυστερήσει την γεροντική ανία, την ασθένεια του Αλτσχάιμερ, διαβήτη, κάποιες μορφές καρκίνου, κατάθλιψη, καρδιακές ασθένειες, παχυσαρκία και πολλά άλλα δεινά- μειώνοντας την πιθανότητα εκδήλωσής τους τουλάχιστον κατά 30%. Αυτό σίγουρα, από μόνο του, είναι κάτι πολύ καλύτερο και προτιμότερο από τα φάρμακα.

Tώρα που τα διαγωνίσματα πλησιάζουν, η τύχη χιλιάδων μαθητών θα κριθεί από την ικανότητά τους να θυμούνται όλα αυτά που έχουν διαβάσει ολόκληρη τη χρονιά. Το έργο δύσκολο, ογκώδες, τρομακτικό. Το κρίνεται, εν πολλοίς, το μέλλον σου από τα αποτελέσματα των εξετάσεων είναι όμως μία σκληρή (ισως και λίγο άδικη) πραγματικότητα. για αυτό και πρέπει να ξέρουμε διάφορες τεχνικές μελέτης ώστε να μπορούμε να μαθαίνουμε και να θυμούμαστε περισσότερα, καλύτερα και ευκολότερα.

Ήταν σ’ ένα εστιατόριο, στο κέντρο της Αθήνας, όταν ξαφνικά μια κατσαρίδα πέταξε από κάποια γωνία και προσγειώθηκε στον ώμο μιας μεσήλικης κυρίας που , μαζί με κάτι φίλες της, έπαιρνε το μεσημεριανό γεύμα. Σαν να την κτύπησε κεραυνός πετάχτηκε όρθια, αναποδογυρίζοντας κάνα δύο πιάτα και ποτήρια, τσιρίζοντας υστερικά και κουνώντας σαν τρελή τα χέρια της, προσπαθώντας να απελευθερωθεί από το απρόσκλητο έντομο.

Πράγματι όταν ξεκινάμε κάτι, π.χ. να εκπαιδευτούμε σε κάτι άγνωστο, η προσπάθεια που απαιτείται είναι σημαντικά μεγαλύτερη από αυτή που καταναλώνουμε όταν ασχολούμαστε με κάτι που μας έχει γίνει συνήθεια. Άλλωστε η εκπαίδευση έχει στόχο να μας καταστήσει επαρκείς και ικανούς σε κάτι, δηλαδή να το εκτελούμε σε υψηλό επίπεδο με όση λιγότερη ενέργεια και δυσκολία γίνεται. Συνήθεια σημαίνει ότι κάτι έχει γίνει αυτοματισμός, που το κάνω όπως λέμε εύκολα και με «κλειστά τα μάτια».

Το πώς αισθάνεσαι γενικώς παίζει σημαντικό ρόλο σε ότι και να κάνεις στη ζωή.

Το πώς αντιδράς και στο πώς συμπεριφέρεσαι στις προκλήσεις της δουλειάς, στις κοινωνικές και οικογενειακές σου σχέσεις έχει να κάνει με την συναισθηματική σου υγεία και με το πόση ισορροπία και έλεγχος υπάρχει.

Ένα δεκάχρονο αγόρι αποφάσισε να μάθει τζούντο (Γιαπωνέζικη πολεμική τέχνη), παρά το γεγονός ότι είχε χάσει το χέρι του σε ένα καταστροφικό αυτοκινητιστικό ατύχημα.

Το μικρό αγόρι άρχισε τα μαθήματα με έναν ηλικιωμένο σοφό δάσκαλο του αθλήματος. Το αγόρι τα πήγαινε αρκετά καλά, για αυτό και δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί μετά από τρεις μήνες εξάσκηση, ο δάσκαλός του το είχε μάθει μόνο μία κίνηση.