Όπως μέσα, έτσι και έξω

Είναι δύσκολο να εκφράσεις κάτι που δεν είσαι ή δεν γνωρίζεις. Οι άνθρωποι κρίνουν και εξηγούν τον εξωτερικό κόσμο όχι με το πώς είναι στην πραγματικότητα αλλά σύμφωνα με τον δικό τους εσωτερικό κόσμο.

Γνωστό είναι και το « Η ομορφιά είναι στα μάτια του παρατηρητή», άρα κατ’ αρχήν υποκειμενική. Βεβαίως, όπου συγκλίνουν πολλές γνώμες, πλησιάζουμε την αντικειμενικότητα (αν υπάρχει). Λίγοι θα απορρίψουν την εμφάνιση της Σκλεναρίκοβα, άρα λέμε ότι «αντικειμενικά» είναι μια πανέμορφη γυναίκα.

Βεβαίως αν το αρχέτυπο της ομορφιάς (ο κόσμος των ιδεών) δεν το είχαμε μέσα μας, θα δυσκολευόμαστε να προσδιορίσουμε ποια είναι «θεά» και ποια το «ασχημόπαπο».

Το ίδιο συμβαίνει και με την αντίδρασή μας σε ότι συμβαίνει γύρω μας και στη ζωή μας. Ο ένας τα βλέπει μαύρα και άραχνα και ο άλλος τα βλέπει ρόδινα. Ο καθένας ανάλογα με τα φίλτρα που διαθέτει, και τις εσωτερικές του εικόνες, δίνει ερμηνεία σε αυτό που συμβαίνει έξω του.

Και θα αναρωτηθεί κάποιος αν αυτό μπορεί να αλλάξει. Η απάντηση είναι ναι. Αρκεί να το αποφασίσουμε και να το θέλουμε πολύ. Ο άνθρωπος είναι το πιο προσαρμοστικό «ζώο» του πλανήτη μας με διαφορά. Αυτός είναι και ένας από τους κυριότερους λόγους εξάπλωσης, ανάπτυξης και επικράτησής του.

Ο άνθρωπος μπορεί να αλλάξει τις εικόνες, τα πιστεύω, τα φίλτρα και τα γυαλιά που φοράει και να δει τον κόσμο πιο όμορφο, πιο ανθρώπινο, πιο καλό.

Έχουμε την επιλογή και όπως επισημαίνει και ο Αϊνστάιν «Υπάρχουν δύο μόνο τρόποι να δεις και να ζήσεις τη ζωή σου. Ο ένας είναι σαν τίποτα να μην είναι θαύμα. Ο άλλος είναι σαν όλα να είναι ένα θαύμα». Άρα ας αλλάξουμε πρώτα το μέσα μας για να δούμε και το έξω όμορφο.